Eulaliusz

Eulaliusz
antypapież
Data i miejsce śmierci

423
Kampania

Antypapież
Okres sprawowania

418-419

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

418

Eulaliusz (zm. w 423 w Kampanii[1]) – antypapież w okresie od 27 grudnia 418 do 3 kwietnia 419[2].

Życiorys

Z pochodzenia był prawdopodobnie Grekiem[2]. W momencie śmierci papieża Zozyma, diakoni oraz niektórzy kapłani wybrali na papieża Eulaliusza, natomiast dzień później większość kapłanów wybrała papieżem Bonifacego[1]. Eulaliusza poparł cesarski prefekt miasta, jednak gdy cesarz Flawiusz Honoriusz otrzymał informację o drugim wyborze, postanowił zwołać synod w Rawennie[1]. Ponieważ nie przyniosło to żadnych rezultatów, zwołano kolejny synod w Spoleto 13 czerwca 419 roku, a do tego czasu obaj biskupi mieli opuścić Rzym[2]. Eulaliusz nie podporządkował się temu zarządzaniu i siłą zajął Lateran[1]. W wyniku tych działań synod nie odbył się, a cesarz zdecydowanie poparł Bonifacego[2]. 3 kwietnia 419, Eulaliusz został wygnany z Rzymu[1]. Po śmierci Bonifacego, Eulaliusz nie próbował już odzyskać Stolicy Piotrowej i zmarł jako biskup Kampanii[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 27. ISBN 83-7006-437-X.
  2. ↑ a b c d e John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 61-62. ISBN 83-06-02633-0.
  • p
  • d
  • e
III wiek
IV wiek
V wiek
  • Eulaliusz
  • Wawrzyniec
VI wiek
  • Dioskuros
VII wiek
  • Teodor
  • Paschalis
VIII wiek
  • Konstantyn II
  • Filip
IX wiek
  • Jan VIII
  • Anastazy III
X wiek
XI wiek
XII wiek
XIV wiek
  • Mikołaj V
  • Klemens VII
  • Benedykt XIII
XV wiek
  • Aleksander V
  • Jan XXIII
  • Klemens VIII
  • Feliks V
  1. ↑ Celestyn II ostatecznie nie objął urzędu. Od czasów badań Mercatiego zaliczany do antypapieży, jednak we współczesnej historiografii klasyfikacja ta jest kwestionowana i proponuje się określać go jako „papież elekt”