Ernő Gerő : Przypisy, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Ernő Gerő

Ten artykuł od 2011-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ernő Gerő

Ernő Gerő (1955)

Pełne imię i nazwisko

Ernő Singer

Data i miejsce urodzenia

8 lipca 1898
Terbegec

Data i miejsce śmierci

12 marca 1980
Budapeszt

I sekretarz Węgierskiej Partii Pracujących

Okres

od 18 lipca 1956
do 25 października 1956

Poprzednik

Mátyás Rákosi

Następca

János Kádár

Minister spraw wewnętrznych

Okres

od 4 lipca 1953
do 6 czerwca 1954

Przynależność polityczna

Węgierska Partia Pracujących

Poprzednik

József Györe

Następca

László Piros

Minister finansów

Okres

od 3 grudnia 1948
do 11 czerwca 1949

Przynależność polityczna

Węgierska Partia Pracujących

Poprzednik

Miklós Nyárádi

Następca

István Kossa

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Ernő Gerő, właściwie Ernő Singer (ur. 8 lipca 1898 w Terbegec, zm. 12 marca 1980 w Budapeszcie) – węgierski lekarz i polityk komunistyczny, w latach 1955-1956 zastępca premiera Węgier^[1].

Urodził się w rodzinie żydowskiej. W 1918 roku związał się z ruchem komunistycznym. W latach 1920-1943 był członkiem Kominternu. Brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej, walcząc po stronie republikanów^[1]. Był jednym z katów Andreu Nina^[2].

Po drugiej wojnie światowej stał się bliskim współpracownikiem Mátyása Rákosiego^[3], który stał się pierwszym sekretarzem partii. Gerő w latach 1948–1956 stał na czele ÁVH, tajnej policji węgierskiej. Po ustąpieniu Rakosiego 18 lipca 1956, Gerő został jego następcą i rządził równie brutalnie jak on. Po wybuchu powstania na Węgrzech, 23 października 1956 roku wygłosił przez radio przemówienie, w którym zapowiedział represje wobec powstańców. W tym czasie został jednak usunięty ze wszystkich urzędów i wykluczony z partii^[1]. Wyjechał do ZSRR. W 1961 wrócił do Budapesztu i podjął pracę jako tłumacz^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Zając 2014 ↓, s. 19.
↑ Stéphane Courtois, Jean-Louis Panné, Cień NKWD nad Hiszpanią, w: Stéphane Courtois, Nicolas Werth, Jean-Louis Panné, Andrzej Paczkowski, Karel Bartošek, Jean-Louis Margolin, Czarna księga komunizmu. Zbrodnie, terror, prześladowania, ISBN 83-7180-326-5, s. 322.
↑ StanisławS. Żerko StanisławS., Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań: Wydawnictwo Nauka i Innowacje, 2014, s. 144, ISBN 978-83-63795-77-1 .