Eparchia samarska

Eparchia samarska
Самарская епархия
Ilustracja
Sobór Opieki Matki Bożej w Samarze
Państwo

 Rosja

Obwód

 samarski

Siedziba

Samara

Data powołania

5 grudnia 1849

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Metropolia

samarska

Sobór

Opieki Matki Bożej

Biskup diecezjalny

metropolita samarski i togliattiński Sergiusz (Polotkin)

Dane statystyczne
Liczba klasztorów

8

Położenie na mapie Samary
Mapa konturowa Samary, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Samara”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Samara”
Położenie na mapie obwodu samarskiego
Mapa konturowa obwodu samarskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Samara”
Ziemia53°11′51,6″N 50°06′14,7″E/53,197667 50,104083
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Eparchia samarska – eparchia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego z siedzibą w Samarze. Wchodzi w skład metropolii samarskiej.

Historia

Eparchia została powołana decyzją Świętego Synodu z 5 grudnia 1849, poprzez wyodrębnienie z eparchii saratowskiej i carycyńskiej. 31 grudnia 1850 jej ostateczne granice zostały ustalone jako pokrywające się z obszarem guberni samarskiej. Od 1 stycznia 1851 eparchia nosiła nazwę samarskiej i stawropolskiej.

W latach 30. eparchia została przemianowana na kujbyszewską i syzrańską. Do dawnej nazwy powróciła w 1990, kiedy miasto Kujbyszew na nowo przyjęło nazwę Samara. W 2015 było w niej czynnych 191 parafii i 10 monasterów[1].

W 2017 z eparchii wydzielono nową administraturę – eparchię syzrańską[2], a w 2019 z tych dwóch eparchii – eparchię togliattińską[3].

Biskupi eparchii i lata pełnienia godności

  • Euzebiusz (Orlinski) (1850–1856)
  • Teofil (Nadieżdin) (1856–1865)
  • Gerazym (Dobrosierdow) (1865–1877)
  • Serafin (Protpopow) (1877–1891)
  • Włodzimierz (Bogojawleński) (1891–1892)
  • Guriasz (Burtasowski) (1892–1904)
  • Konstantyn (Bułyczow) (1904–1911)
  • Symeon (Pokrowski) (1911–1913)
  • Pitirim (Oknow) (1913–1914)
  • Michał (Bogdanow) (1914–1919)
  • Filaret (Nikolski) (1919–1921)
  • Anatol (Hrysiuk) (1922–1928, w 1924 aresztowany, de facto przestał pełnić swoje obowiązki)
  • Sergiusz (Zwieriew) (1924–1925), zastępował biskupa Anatola
  • Aleksander (Trapicyn) (1928–1933)
  • Piotr (Rudniew) (1933–1935)
  • Ireneusz (Szulmin) (1935–1937) aresztowany, przez 4 lata eparchia nie miała zwierzchnika
  • Andrzej (Komarow) (1941)
  • Pitirim (Swiridow) (1941–1942)
  • Aleksy (Palicyn) (1942–1952)
  • Hieronim (Zacharow) (1952–1956)
  • Mitrofan (Gutowski) (1956–1959)
  • Palladiusz (Szerstiennikow) (1959–1960), locum tenens
  • Manuel (Lemieszewski) (1960–1965)
  • Jan (Snyczow) (1965–1990)
  • Euzebiusz (Sawwin) (1990–1993)
  • Sergiusz (Polotkin) (od 1993)

Monastery

  • monaster Ikony Matki Bożej „Władająca” w Samarze – męski
  • monaster św. Sergiusza z Radoneża w Samarze – męski
  • monaster Zmartwychwstania Pańskiego w Samarze – męski
  • monaster Iwerskiej Ikony Matki Bożej w Samarze – żeński
    • monaster Ikony Matki Bożej „Znak” w Samarze (filialny)
  • monaster Świętego Krzyża w Podgorach – męski
  • monaster św. Eliasza w Podgorach – żeński
  • monaster Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Winnowce – męski; na terenie eparchii togliattińskiej[3]

Przypisy

  1. Spis monasterów na stronie eparchii. samara.orthodoxy.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-22)]. ros. 
  2. ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 4 мая 2017 года [online], Патриархия.ru [dostęp 2017-05-05]  (ros.).
  3. a b ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 9 июля 2019 года. patriarchia.ru, 9 lipca 2019. [dostęp 2019-07-11]. (ros.).

Linki zewnętrzne

  • Oficjalna strona
  • p
  • d
  • e
Rosja
inne kraje

Szablon nie uwzględnia eparchii wchodzących w skład Kościołów autonomicznych, egzarchatów i okręgów metropolitalnych Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.