Eparchia charkowska

Eparchia charkowska i bohoduchowska
Харківська та Богодухівська єпархія
Ilustracja
Sobór Zwiastowania w Charkowie
Państwo

 Ukraina

Obwód

 charkowski

Siedziba

Charków
ul. Uniwersytetska 8

Data powołania

1799

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Sobór

Zwiastowania w Charkowie

Biskup diecezjalny

metropolita charkowski i bogoduchowski Onufry (Łehki)

Dane statystyczne
Liczba kapłanów

155

Liczba parafii

190

Liczba klasztorów

2

Położenie na mapie Charkowa
Położenie na mapie Ukrainy
Położenie na mapie obwodu charkowskiego
Ziemia49°59′29,2″N 36°13′43,9″E/49,991444 36,228861
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Eparchia charkowska i bohoduchowska – jedna z eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, ze stolicą w Charkowie. Jej biskupem ordynariuszem jest metropolita charkowski i bogoduchowski Onufry (Łehki)[1], zaś funkcję katedry pełni sobór Zwiastowania w Charkowie[2].

Historia

Eparchia charkowska na tle podziału administracyjnego UKP PM

Za moment początkowy funkcjonowania eparchii uznaje się ukaz cara Pawła I i Świątobliwego Synodu Rządzącego powołujący do życia eparchię ukraińsko-słobodzką z siedzibą w Charkowie, wydzieloną z eparchii biełgorodzkiej. Jej pierwszym ordynariuszem został biskup Krzysztof (Sułyma)[3], zaś status katedry eparchii uzyskał sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Charkowie[4]. W 1836 eparchia zmieniła nazwę na charkowską i achtyrską, zaś od 1946 na charkowską i bohoduchowską[3].

W 1799 eparchia liczyła 673 czynne cerkwie. Do rewolucji październikowej liczba ta wzrosła do 1063. W ramach antykościelnej polityki władze radzieckie do 1941 zamknęły niemal wszystkie z nich – w momencie ataku III Rzeszy na ZSRR jedyną czynną świątynią na terytorium eparchii była cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Charkowie[3]. W 1946 status soboru katedralnego uzyskał zwrócony wiernym sobór Zwiastowania w Charkowie.

Współcześnie eparchii podlega 190 parafii obsługiwanych przez 155 kapłanów[5].

Monastery

Na terenie eparchii działają dwa monastery[6]:

Biskupi charkowscy[8]

Słobodzko-ukraińscy i charkowscy

  • Krzysztof (Sułyma), 1799–1813
  • Apollo (Tereszkewicz), 1813–1817
  • Paweł (Sabbatowski), 1817–1826
  • Witalis (Borisow-Żegaczow), 1826–1832
  • Innocenty (Aleksandrow), 1832–1835

Charkowscy i achtyrscy

  • Melecjusz (Leontowicz), 1835–1840
  • Smaragd (Kryżanowski), 1840–1841
  • Innocenty (Borisow), 1841–1848
  • Elpidifor (Bieniediktow), 1848
  • Filaret (Gumilewski), 1848–1859
  • Makary (Bułgakow), 1859–1868
  • Nektariusz (Nadieżdin), 1869–1873
  • Sawa (Tichomirow), 1874–1879
  • Justyn (Ochotin), 1879–1882
  • Ambroży (Kluczariow), 1882–1901
  • Flawian (Gorodiecki), 1901–1903
  • Arseniusz (Briancew), 1903–1914
  • Antoni (Chrapowicki), 1914–1918
  • Nataniel (Troicki), 1921–1927 (de facto do 1924)
  • Konstantyn (Diakow), 1927–1935
  • Innocenty (Letiajew), 1935–1936
  • Innocenty (Tichonow), 1937
  • Aleksander (Pietrowski), 1937–1938

Charkowscy i bohoduchowscy

  • Stefan (Procenko), 1945–1960
  • Nestor (Tuhaj), 1961–1964
  • Leonid (Łobaczow), 1964–1967
  • Leoncjusz (Gudimow), 1967–1970
  • Nikodem (Rusnak), 1970–1984
  • Ireneusz (Seredni), 1984–1989
  • Nikodem (Rusnak), 1989–2011
  • Onufry (Łehki), od 2012

Przypisy

  1. Синод УПЦ МП назначил управляющего Харьковской епархией.
  2. Благовещенский Кафедральный собор.
  3. a b c ХАРКІВСЬКА єпархія.
  4. Успенский собор Харькова возвращен Церкви
  5. Харьковская и Богодуховская епархия.
  6. ХАРКІВСЬКА єпархія.
  7. История Свято-Покровского мужского монастыря г.Харькова. [dostęp 2013-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-18)].
  8. Харьковская епархия.
Kontrola autorytatywna (Diecezja kościoła prawosławnego):