Enrico Tellini

Enrico Tellini

generał
Data i miejsce urodzenia	25 sierpnia 1871 Castelnuovo di Garfagnana
Data i miejsce śmierci	27 sierpnia 1923 Zepe
Przebieg służby
Lata służby	1884–1923
Siły zbrojne	Regio Esercito
Główne wojny i bitwy	wojna włosko-turecka, I wojna światowa

Enrico Tellini (ur. 25 sierpnia 1871 w Castelnuovo di Garfagnana, zm. 27 sierpnia 1923 we wsi Zepe k. Leskoviku) – włoski generał i polityk.

Życiorys

Był synem sędziego. Dzieciństwo spędził w Pontremoli, dokąd skierowano jego ojca^[1]. W wieku 13 lat wstąpił do Collegio Militare we Florencji, a po jego ukończeniu studiował w Akademii Wojskowej w Rzymie. Od 1901 służył w sztabie generalnym armii włoskiej w Rzymie. W 1911 wziął udział w wojnie włosko-tureckiej, w randze kapitana^[1]. Po zakończeniu działań wojennych został awansowany na majora i mianowany attaché wojskowym w ambasadzie włoskiej w Wiedniu^[1].

W czasie I wojny światowej walczył na froncie włoskim. W bitwie pod Caporetto w 1917 został ranny i wzięty do niewoli^[1]. Po zakończeniu działań wojennych otrzymał awans na generała i został skierowany do włoskiego garnizonu, stacjonującego we Wlorze. Kiedy Rada Ambasadorów w 1922 podjęła decyzję o demarkacji granicy grecko-albańskiej na teren sporny skierowano komisję działającą z ramienia Ligi Narodów, której kierownictwo objął gen. Tellini. Komisja zebrała się po raz pierwszy w marcu 1922 w Paryżu^[2]. W maju 1923 komisja wyjechała do Albanii, gdzie miała zebrać niezbędne dane do przeprowadzenia demarkacji.

Okoliczności śmierci

27 sierpnia 1923 członkowie komisji wyruszyli z Janniny do Kakaviji w konwoju złożonym z dwóch samochodów. O godzinie 9.10 w pobliżu wsi Zepe k. Leskoviku konwój zatrzymało kilka drzew, leżących na drodze^[2]. Jako pierwsi z samochodu wysiedli kierowca i tłumacz i zostali ostrzelani z broni palnej przez nieznanych sprawców^[3]. Obaj zginęli na miejscu, podobnie jak znajdujący się w samochodzie dr Luigji Corti. Adiutant generała Mario Bonacini próbował ukryć się za samochodem, a gen. Tellini strzelając z pistoletu próbował dobiec do pobliskiego lasu. Zanim tam dotarł zginął od strzału w plecy^[3]. Sprawców nigdy nie ujęto, ale o zabójstwo Włosi oskarżyli stronę grecką, która miała utrudniać pracę nad przeprowadzeniem delimitacji. Grecy obciążali odpowiedzialnością za incydent bandytów albańskich, działających na pograniczu^[3]. 31 sierpnia 1923 w ramach retorsji armia włoska dokonała ataku na wyspę Korfu, należącą do Grecji.

Pamięć

W 1933, w miejscu śmierci generała wzniesiono jego pomnik, dłuta Odhise Paskaliego. Po dojściu komunistów do władzy pomnik został zniszczony^[3].

Przypisy