Ennodiusz z Pawii

Ennodiusz z Pawii, właśc. Magnus Felix Ennodius (ur. 473/474, zm. 17 lipca 521) – pisarz i teolog wczesnochrześcijański, biskup, święty Kościoła katolickiego.

Pochodził z rodziny zamieszkałej najpewniej w Arles. Wcześnie osierocony przez rodziców był wychowywany przez zamieszkałą w Pawii ciotkę. Około 493 został wyświęcony na diakona. W 496 przeprowadził się do Mediolanu. Tam rozpoczął działalność pisarską. W 513 został biskupem w diecezji Pawii. Dwukrotnie (w 515 i 517) stał na czele poselstw papieskich do Konstantynopola, które miały doprowadzić do pojednania z Kościołem greckim (schizma akacjańska).

Jego wspomnienie liturgiczne przypada w dzienną pamiątkę śmierci.

Twórczość

1.Dzieła różne (Opuscula miscella)

• Żywot Epifaniusza (Vita Epiphanii)
• Żywot Antoniego (Vita Antonii)
• Książeczka przeciwko zwalczającym synod (Libellus adversus eos, qui contra synodum scribere praesumpserunt)
• Panegiryk (Panegyricus)
• Pouczenie moralne (Paraenesis didascalica)
• O życiu swoim - modlitwa dziękczynna (Eucharisticum de vita sua)
• 2 Błogosławieństwa świecy (Benedictiones cerei)

2. 28 Przemówień (Dictiones)

3. 2 księgi Pieśni (Carmina)

4. 297 Listów

Zobacz też

• kult świętych
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

Bibliografia

• Berthold Altaner, Alfred Stuiber: Patrologia. Wyd. 1.brak strony w książce
• Magnus Felix Ennodius - Catholic Encyclopedia (ang.)