Energia Hartree’go

Energia Hartree’go (hartree, symbol ${\displaystyle E_{\mathrm {h} }}$) – stała fizyczna, która stanowi w układzie jednostek atomowych jednostkę energii. Nazwa pochodzi od angielskiego matematyka i fizyka Douglasa Raynera Hartree’go.

Jest to podwójna wartość energii wiązania elektronu w atomie wodoru w stanie podstawowym.

${\displaystyle E_{\mathrm {h} }={\frac {\hbar ^{2}}{m_{e}a_{0}^{2}}}={\frac {e^{2}}{4\pi \varepsilon _{0}a_{0}}}={\frac {m_{e}e^{4}}{16\pi ^{2}\varepsilon _{0}^{2}\hbar ^{2}}}}$

= 4,359 743 81(34) · 10⁻¹⁸ J = 27,2114 eV

= 2 Ry

${\displaystyle E_{\mathrm {h} }}$ / Stk.

= 2,6254995(3) MJ/mol

= 627,5095 kcal/mol

= 219474,63 1/cm

gdzie:

${\displaystyle \hbar }$ – zredukowana stała Plancka,

${\displaystyle m_{e}}$ – masa spoczynkowa elektronu,

${\displaystyle \varepsilon _{0}}$ – przenikalność elektryczna próżni,

${\displaystyle a_{0}}$ – promień atomu Bohra.

Zobacz też

• metoda Hartree-Focka (Układ wielu cząstek)