Emil Zuckerkandl

Ten artykuł dotyczy anatoma. Zobacz też: biolog molekularny: Emile Zuckerkandl.

Emil Zuckerkandl (ur. 1 września 1849 w Raabie, zm. 28 maja 1910 w Wiedniu) – austriacki anatom i chirurg. Jego żoną była pisarka Berta Zuckerkandl-Szeps (1864–1945). Brat Otto Zuckerkandl (1861–1921) był chirurgiem i urologiem.

Studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim, ukończył studia w 1874 roku. Jego nauczycielem był Josef Hyrtl. W 1875 roku został Privatdozentem anatomii na Uniwersytecie w Utrechcie, a w 1879 został asystentem na Uniwersytecie w Wiedniu, w 1882 roku został profesorem w Grazu. Od 1888 był profesorem anatomii opisowej i topograficznej na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1889 roku poślubił Bertę Szeps.

Jego asystentami i współpracownikami byli m.in. Heinrich Albrecht, William Stewart Halsted, Georg Lotheissen i Bernhard Aschner.

Zuckerkandl w 1901 roku opisał strukturę znaną dziś jako narząd Zuckerkandla albo ciałka przyaortalne, na jego cześć nazwano też powięź nerki (powięź Zuckerkandla) i pozostałość płata piramidowego tarczycy (processus posterior glandulae thyroideae albo guzek Zuckerkandla).

Wybrane prace

• Zur Morphologie des Gesichtschädels". Stuttgart, 1877
• Über eine Bishera Noch nicht Beschriebene Drüse der Regio Suprahyoidea. Stuttgart, 1879
• Über das Riechcentrum. Stuttgart, 1887
• Normale und der pathologische anatomie Nasenhöhle und Ihrer Pneumatischen Anhänge. Wien, 1892.

Bibliografia

• Pagel LE. Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien 1901, Sp. 1907-1908.[1]
• Shoja MM, Shane Tubbs R, Loukas M, Shokouhi G, Jerry Oakes W. Emil Zuckerkandl (1849-1910): anatomist and pathologist. „Ann Anat”. 190. 1, s. 33-6, 2008. DOI: 10.1016/j.aanat.2007.09.001. PMID: 18342140.