Elwa

 Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Elwa
Ilustracja
Kondensatory produkcji „Elwa”
Państwo

 Polska

Adres

ul. Wynalazek 3, Warszawa[1]

Data założenia

1957

Data likwidacji

1998

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Elwa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Elwa”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Elwa”
Ziemia52°10′46,5″N 20°59′36,2″E/52,179583 20,993389

Fabryka Podzespołów Radiowych „Elwa”, także Zakłady Podzespołów Radiowych „Elwa” – przedsiębiorstwo z siedzibą w Warszawie działające w latach 1957–1998.

Historia

Zakłady Elwa zostały utworzone na bazie powstałego w Zakładach Radiowych im. Marcina Kasprzaka w roku 1952 Wydziału Kondensatorów Elektrolitycznych. W 1957 powołano zakład o nazwie Fabryka Podzespołów Radiowych „Elwa” i przydzielono mu siedzibę na warszawskim Służewcu (budynek przeznaczony uprzednio na bar mleczny).

Początkowo produkcję kondensatorów elektrolitycznych rozwijano we współpracy z zakładami Tesla z Czechosłowacji. W 1967 zakupiono licencje na procesy trawienia i formowania folii aluminiowej kondensatorów elektrolitycznych w angielskiej firmie The Telegraph Condenser Co., a w 1971 z japońskiej Nichicon Capacitor Ltd. W 1975 podjęto produkcję spiekanych elektrolitycznych kondensatorów tantalowych na licencji firmy Sprague-Electromag z Belgii.

Dawny budynek kołobrzeskiej Elwy, przebudowany w 2005 r. na Galerię Hosso

W 1969 uruchomiono Zakład Zamiejscowy Fabryki „Elwa” w Kołobrzegu (późniejszy Zakład Elektroniczny ELKON), a w latach 80. Oddział Zamiejscowy w Bielsku Podlaskim. W 1975 utworzono Kombinat Produkcyjno-Naukowy „Unitra-Elpod”, który wchłonął Elwę. Powrót Elwy do formy samodzielnego przedsiębiorstwa nastąpił w 1981. W 1985 fabryka zatrudniała 1665 osób.

Elwa należała do Zjednoczenia Przemysłu Elektronicznego UNITRA, od 1978 do Unitra-Elektron, a od 1982 do Zrzeszenia Przedsiębiorstw Przemysłu Elektronicznego UNITRA.

Fabryka funkcjonowała do 1998 roku.

Produkty

Podstawowym produktem Elwy były kondensatory elektrolityczne, aluminiowe i tantalowe. Zakłady miały w tej dziedzinie dominującą pozycję na polskim rynku.

W latach 80. XX w. Elwa produkowała również fotograficzne lampy błyskowe typów 16LA1, 16LA2, 18LA1, 18LA2, 20LA1 i 20LA2. Lampa 18 była też w wersji LB2 z zamontowaną fotocelą.

Przypisy

  1. ↑ Baza zlikwidowanych lub przekształconych zakładów pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, 2014-04-11. [dostęp 2016-02-27].

Bibliografia

  • Mieczysław Hutnik, Tadeusz Pachniewicz, Zarys historii polskiego przemysłu elektronicznego do 1985, SEP, Zeszyt Historyczny nr 2, Warszawa 1994, str. 76-77.
  • Stowarzyszenie Elektryków Polskich, Historia Elektryki Polskiej, Tom III Elektronika i Telekomunikacja, Wyd. N–T, Warszawa 1974, str. 885-886.
  • Archiwa Państwowe: Bazy danych. baza.archiwa.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. Archiwum Państwowe m.st. Warszawy, Fabryka Podzespołów Radiowych „Elwa” w Warszawie
  • Unitra Elwa w Unitra Klub
  • p
  • d
  • e
Zjednoczenie Przemysłu Elektronicznego i Teletechnicznego UNITRA