Elida Maria Szarota

Elida Maria Szarota
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1904 Paryż
Data i miejsce śmierci	23 stycznia 1994 Wolfenbüttel
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: literaturoznawstwo języka niemieckiego
Doktorat	1934 Uniwersytet we Frankfurcie nad Menem
Habilitacja	1957 Uniwersytet Berliński
Profesura	1969
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski

Elida Maria Szarota (ur. 22 listopada 1904 w Paryżu, zm. 23 stycznia 1994 w Wolfenbüttel) – polska profesor Uniwersytetu Warszawskiego, germanistka i romanistka, historyczka literatury, autorka wielu podręczników do nauki języka niemieckiego^[1].

Życiorys

Córka Marcelego Szaroty (1876–1951) i Eleonory Kalkowskiej (1883–1937), siostra ekonomisty Ralfa Szaroty (1906–1994), żona Rafała Marcelego Blütha (1891–1939), matka Tomasza Szaroty (ur. 1940). Używała też podwójnego nazwiska Szarota-Blüthowa^[1].

Urodziła się w Paryżu, gdzie jej matka rozpoczęła 1901 studia przyrodnicze na Sorbonie. Potem studiowała tamże germanistykę i romanistykę. Kontynuowała studia w Genewie, Berlinie i Frankfurcie nad Menem, gdzie w roku 1934 uzyskała doktorat na podstawie pracy o francuskim poecie maryjnym, mnichu benedyktyńskim Gautier de Coincy^[2].

W listopadzie 1939 jej mąż, Rafał Marceli Blüth, został zamordowany w jednej z pierwszych masowych egzekucji. W dwa miesiące później urodziła syna Tomasza^[1].

Po II wojnie światowej pracowała jako lektorka języków obcych. W 1957 uzyskała habilitację na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie Wschodnim na podstawie pracy o Laokoonie Lessinga: Eine Kampfschrift für eine realistische Kunst und Poesie^[3] (Pismo w walce o realistyczną sztukę i poezję).

W 1960 została powołana na stanowisko docentki w Katedrze Filologii Germańskiej Uniwersytetu Warszawskiego^[2]. W latach 1972–1974 była dyrektorką Instytutu Germanistyki i Zakładu Literaturoznawstwa^[2].

Tłumaczyła na język niemiecki Godzinę śródziemnomorską i Zegar słoneczny Jana Parandowskiego^[1].

Dzieła (wybór)

Künstler, Grübler und Rebellen – Studien zum europäischen Märtyrerdrama des 17. Jahrhunderts, 1967
Die gelehrte Welt des 17. Jahrhunderts über Polen. Zeitgenössische Texte (ed.), 1972
Geschichte, Politik und Gesellschaft im Drama des 17. Jahrhunderts, 1976
Das Jesuitendrama im deutschen Sprachgebiet. Eine Periochen-Edition (ed.), 1979
Lohensteins Arminius als Zeitroman. Sichtweisen des Spätbarock, 1970
Stärke, dein Name sei Weib. Bühnenfiguren des 17. Jahrhunderts, 1987

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Elida Maria Szarota (Szarota-Blüthowa) (nina.gov.pl)[1]
↑ ^a ^b ^c Historia Instytutu | Instytut Germanistyki | Uniwersytet Warszawski (uw.edu.pl)[2]
↑ Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego, Katalog rozpraw doktorskich i habilitacyjnych 1959–1961, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962, s. 72 .

Bibliografia

Polski Słownik Biograficzny tom XLVII wyd. 2010-2011 s.108-109
Germanistyka UW. germanistyka.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-21)].
Jan Parandowski: Mittelmeerstunde: autorisierte Übersetzung von Elida Maria Szarota: Berlin: Rütten & Loening, 1960
Jan Parandowski: Die Sonnenuhr: ins Deutsche übertragen von Elida Maria Szarota: Bonn: Verlag Biblioteca Christiana, 1965

Kontrola autorytatywna (osoba):