Drwęca
Ten artykuł dotyczy rzeki, dopływu Wisły. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy. |
Ujście Drwęcy do Wisły w miejscowości Złotoria | |||
Kontynent | Europa | ||
---|---|---|---|
Państwo | Polska | ||
Rzeka | |||
Długość | 207 km | ||
Powierzchnia zlewni | 5536 km² | ||
Źródło | |||
Miejsce | Drwęck | ||
Wysokość | 191 m n.p.m. | ||
Współrzędne | 53°32′40,5″N 20°11′02,5″E/53,544583 20,184028 | ||
Ujście | |||
Recypient | Wisła | ||
Miejsce | Złotoria[1] | ||
Wysokość | 36 m n.p.m. | ||
Współrzędne | 52°59′55″N 18°41′27″E/52,998611 18,690833 | ||
Położenie na mapie Polski | |||
| |||
|
Drwęca (niem. Drewenz) – rzeka w północnej Polsce na Pojezierzu Mazurskim i Pojezierzu Chełmińsko-Dobrzyńskim, prawy dopływ dolnej Wisły. Długość rzeki wynosi 207 km, a powierzchnia dorzecza 5536 km². Wypływa ze wschodnich stoków Góry Dylewskiej (Czarci Jar) na wysokości 191 m n.p.m., płynie na południowy zachód i uchodzi do Wisły na wysokości 36,6 m n.p.m., a jej końcowy odcinek stanowi granicę Torunia i Złotorii. Wyznacza południową granicę ziemi chełmińskiej.
Przepływa przez województwo warmińsko-mazurskie i województwo kujawsko-pomorskie.
Obszar dorzecza Drwęcy ukształtowany został podczas zlodowacenia wistuliańskiego – stadium poznańskiego. Drwęca jest połączona z Zalewem Wiślanym poprzez Kanał Elbląski. Są na niej organizowane spływy kajakowe. Rzeka od 1961 na całej długości jest najdłuższym ichtiologicznym rezerwatem przyrody w Polsce, objęta jest programem Natura 2000 jako specjalny obszar ochrony siedlisk Dolina Drwęcy (PLH280001) i na odcinku od Jajkowa do Brodnicy jako obszar specjalnej ochrony ptaków Bagienna Dolina Drwęcy (PLB040002).
Dopływy Drwęcy
- Lewostronne:
- Grabiczek (L)
- L Dylewka
- L Żuławka
- L Dylewka
- Poburzanka
- Gizela
- P Bałcyna
- Elszka Lubawska
- L Sandela
- Wel
- L Grzybińska Struga
- L Żabińska Struga
- L Koszelewska Struga
- L Murawka
- L Płośniczanka
- L Martwica
- L Zwórznianka
- L Wąs
- P Kiełpińska Struga
- P Katlewska Struga
- P Wólka
- L Linowiecka Struga
- P Rumiańska Struga
- P Truszczyńska Struga
- P Dębieńska Struga
- Groblica
- Brynica
- P Samionka
- L Pissa
- L Górzanka
- Rypienica
- Struga Dobrzyńska
- Ruziec
- Lubianka
- Jordan
- Rudnik
- Struga Głogowska
- Bywka
- Grabiczek (L)
- Prawostronne:
- Gramotka
- Kałdunka
- Iławka
- Skarlanka
- Struga Brodnicka
- Struga Kujawska
- Struga Wąbrzeska
- Struga Kowalewska
- Struga Rychnowska
- Struga Lubicka
- Frednowski Rów
Miasta położone nad Drwęcą
- Ostróda (32 tys.)
- Nowe Miasto Lubawskie (12 tys.)
- Brodnica (ok. 27,0 tys.)
- Golub-Dobrzyń (14,1 tys.)
- Toruń (203 tys.)
Większe miasta leżące w dorzeczu Drwęcy:
- Lubawa (9,1 tys.)
- Lidzbark (8,3 tys.)
- Rypin (16,3 tys.)
- Wąbrzeźno (13,8 tys.)
- Kowalewo Pomorskie (4 tys.)
- Toruń (208 tys.)
Historia
Drwęca była rzeką graniczną w latach 1815–1920, oddzielając terytoria zaboru pruskiego i rosyjskiego. W okolicy Złotorii i Lubicza działało kilkanaście posterunków granicznych obu zaborców (część budynków jest zachowana jako mieszkalne). Główne posterunki drogowe istniały w Lubiczu Górnym (rosyjskie) i Dolnym (pruskie). Wykopano też tzw. kordon graniczny – wał ziemny z nasypami po bokach, dla wyodrębnienia granic Prus[2].
Krzyżacy Drwęcę wykorzystywali do transportu płodów rolnych, runa leśnego, skór oraz mięsa. Szkuty dostarczały sól i stal[3].
W okolicach Lubicza na rzece wybudowano ujęcie wody Toruń-Jedwabno, pobierające wodę dla ok. 250 tysięcy ludzi, wybudowane w latach 60. Zostało zmodernizowane ze środków UE w 2006. Chlorowanie zastąpiono ozonowaniem, pozbawiając wodę niemiłego smaku[4][5].
Turystyka
Drwęca jest jednym z piękniejszych szlaków kajakowych w Polsce. Dostępna do spływania od miejscowości Rychnowska Wola (8 km za źródłem) do samego ujścia w Wiśle, na długości 199 km. Początkowy odcinek dość uciążliwy z powodu mocno zarośniętego koryta rzeki. Nieco łatwiej robi się od miejscowości Idzbark, gdzie można zwodować kajaki przy ujściu rzeki Grabiczek. Jest rzeką o łatwym stopniu trudności, stosunkowo dobrze zagospodarowaną pod kątem noclegów i zaopatrzenia.
Zobacz też
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Drwęca |
- Zobacz też: rezerwat przyrody Rzeka Drwęca.
Przypisy
- ↑ Henryka Wojtczak: Drwęca ujście. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Bydgoszczy, 2015. [dostęp 2018-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-15)]. (pol.).
- ↑ Okres zaborów ciekawostki. nasze.kujawsko-pomorskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-13)]. (pol.).
- ↑ Tadeusz Peter: Z dziejów powiatu ostródzkiego – historia i współczesność gminy Ostróda. Ostróda: [s.n.] ; Olsztyn: Wydawnictwo WPW C. Porycki, P. Wasześcik: na zlec. Stowarzyszenia Inicjatyw Kultury Fizycznej i Turystyki Warmii i Mazur, 2004. ISBN 83-917924-7-1.
- ↑ Wodociągi zrobiły wrażenie. torun.pl. [dostęp 2013-07-22]. (pol.).
- ↑ Skąd czerpiemy wodę. wodociągi.torun.com.pl. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Archiwalne zdjęcia rzeki w bibliotece Polona