Dražen Dalipagić

Dražen Dalipagić

Dalipagic w 2007 roku.
niski skrzydłowy
Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1951 Mostar
Wzrost	198 cm
Masa ciała	107[1][2] kg
Kariera
Aktywność	1971–1991
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1971–1978 1979–1980 KK Partizan Belgrad 1980–1981 Reyer Wenecja 1981–1982 KK Partizan Belgrad 1982–1983 Real Madryt 1983–1985 A.P.U. Udine 1985–1988 Reyer Wenecja 1988–1989 Scaligera Verona 1990–1991 Red Star Belgrade
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1973–1986  Jugosławia 243
Kariera trenerska Lata Drużyna 1992–1996 Nuova Pallacanestro Gorizia 1997–1998 MZT Skopje 2000–2001 KK Astra Banka
Dorobek medalowy Igrzyska olimpijskie złoto Moskwa 1980 Koszykówka srebro Montreal 1976 Koszykówka brąz Los Angeles 1984 Koszykówka Mistrzostwa świata złoto Filipiny 1978 Koszykówka srebro Portoryko 1974 Koszykówka brąz Kolumbia 1982 Koszykówka brąz Hiszpania 1986 Koszykówka Mistrzostwa Europy złoto Hiszpania 1973 koszykówka złoto Jugosławia 1975 koszykówka złoto Belgia 1977 koszykówka srebro Czechosłowacja 1981 koszykówka brąz Włochy 1979 koszykówka Igrzyska śródziemnomorskie złoto 1975 Algieria koszykówka

Dražen Dalipagić (ur. 27 listopada 1951 w Mostarze) – jugosłowiański koszykarz, występujący na pozycji niskiego skrzydłowego, były mistrz olimpijski, świata oraz Europy, późniejszy trener, członek Koszykarskiej Galerii Sław^[3].

W koszykówkę zaczął grać późno, dopiero w wieku 19 lat^[3]. Dzięki talentowi czynił jednak duże postępy w bardzo krótkim czasie. W 1973 roku zadebiutował w reprezentacji Jugosławii, z którą zdobył złoty medal mistrzostw Europy. W całej swojej karierze zdobył 13 medali na międzynarodowych imprezach rangi mistrzowskiej oraz olimpiadach.

Przez większą część swojej klubowej kariery notował średnio ponad 30 punktów w meczu. Był wielokrotnie liderem strzelców w wielu różnych ligach^{[potrzebny przypis]}. W sezonie 1981-82, występując w barwach Partizana Belgrad uzyskiwał średnio ponad 43 punkty na mecz^[4], co okazało się rekordem jego kariery. Przez dekadę spędzoną w tym klubie osiągnął średnią ponad 33 punktów. 50 lub więcej punktów uzyskiwał 15 razy w karierze, wliczając w to 70 punktową zdobycz w barwach klubu Reyer Wenecja^[3].

Niósł flagę Jugosławii podczas Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles, w 1984 roku.

W kadrze byłej Jugosławii rozegrał 243 spotkania.

Osiągnięcia

Reprezentacja

Drużynowe

• Mistrz:
  • olimpijski (1980)
  • świata (1978)
  • Europy (1973, 1975, 1977)
  • Igrzysk śródziemnomorskich (1975)
• Wicemistrz:
  • olimpijski (1976)
  • świata (1974)
  • Europy (1981)
• Brązowy medalista:
  • olimpijski (1984)
  • mistrzostw:
    • świata (1982, 1986)
    • Europy (1979)

Indywidualne

• MVP:
  • mistrzostw świata (1978)
  • Eurobasketu (1977)
• Zaliczony do:
  • I składu:
    • mistrzostw świata (1978)
    • Eurobasketu (1975, 1977, 1981)
• Lider:
  • strzelców mistrzostw świata (1978)^[5]
  • igrzysk olimpijskich w skuteczności rzutów z gry (1980 – 65,9%)^[6]

Drużynowe

• dwukrotny mistrz Jugosławii (1976, 1979)
• Wicemistrz Hiszpanii (1983)
• Zdobywca pucharu:
  • Jugosławii (1979)
  • Koracza (dzisiejszego Eurocupu – 1978)
• dwukrotny finalista Pucharu Koracza (1974, 1981)

Indywidualne

• czterokrotny uczestnik spotkań gwiazd FIBA (1978, 1981–2x, 1982)
• Laureat nagród:
  • Sportowca Roku Jugosławii (1978)
  • Atlety Roku Jugosławii (1978)
  • Koszykarza Roku:
    • Euroscar (1980)^[7]
    • Mr Europa (1977, 1978)^[7]
• Wybrany do:
  • grona:
    • 50 najlepszych zawodników w historii FIBA (1991)
    • 50 największych osobowości Euroligi (2008)
  • Galerii Sław koszykówki FIBA (2007)
  • Koszykarskiej Galerii Sław im. Jamesa Naismitha (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame – 2004)
• Lider strzelców ligi włoskiej (1988)

Przypisy