Dowid Hofsztejn

Dowid Hofsztejn^[1] (ur. 1889 w Korosteszowie, zm. 12 sierpnia 1952 w Moskwie) – żydowski poeta tworzący głównie w jidysz, jedna z ofiar stalinowskiego procesu poetów żydowskich.

Życiorys

Urodził się w 1889 roku w Korosteszowie. Odebrał tradycyjne religijne wykształcenie uzupełnione prywatnymi lekcjami w językach rosyjskim i hebrajskim^[2]. Już w dzieciństwie zaczął pisać wiersze, z początku głównie po hebrajsku, rosyjsku i ukraińsku^[2]. Studiował w Kijowie^[2], gdzie – obok Lejba Kwitko i Pereca Markisza^[1][3] – z czasem zajął jedno z najważniejszych miejsce w kręgach literackich, szczególnie w Kultur-Lige. Po rewolucji październikowej, którą popierał^[2][3], skupił się na tworzeniu wyłącznie w jidysz^[3], a jego wiersze zaczęły ukazywać się na łamach prasy jidyszowej^[2]. Jego tomik Trojer (1922) poruszający temat pogromów zilustrował Marc Chagall^[2]. Po proteście wobec prześladowań hebrajskojęzycznych autorów opuścił w 1924 roku ZSRR^[3]. Po pobycie w Niemczech, a następnie w Palestynie, gdzie, by się utrzymać, zaczął pisać dla hebrajskiej prasy^[2].

W 1926 roku powrócił do Związku Radzieckiego. Od 1936 roku reprezentował autorów tworzących w jidysz w Związku Radzieckich Pisarzy Ukrainy, zaś parę lat później wstąpił do partii komunistycznej^[2]. Podczas drugiej wojny światowej należał do Żydowskiego Komitetu Antyfaszystowskiego^[1][2]. W 1948 roku, jako pierwszy z jego czołowych działaczy, został aresztowany za rzekomą „działalność antyradziecką”^[2] i wywieziony do Moskwy^[3]. Wraz z innymi członkami został oskarżony w procesie poetów żydowskich o żydowski nacjonalizm^[1] i udział w sfabrykowanym przez władze, rzekomym spisku Żydowskiego Komitetu Antyfaszystowskiego^[3]. Został stracony 12 sierpnia 1952 roku^[2][3][4] wraz z m.in. Perecem Markiszem, Lejbem Kwitko, Dawidem Bergelsonem czy Icykiem Feferem^[3][4]. Po śmierci Stalina, Hofsztajna zrehabilitowano jako jedną z ofiar represji stalinowskich^[3].

W 1987 roku w Tel Awiwie ustanowiono nagrodę literacką jego imienia^[2].

Przypisy