Dokszyce

Dokszyce

Докшыцы

Ulica w centrum miasta
Herb Flaga
Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Wysokość	206 m n.p.m.
Populacja (2010) • liczba ludności	6600[1]
Nr kierunkowy	+375 2157
Kod pocztowy	211720
Położenie na mapie obwodu witebskiego Dokszyce
Położenie na mapie Białorusi Dokszyce
54°53′N 27°46′E/54,883333 27,766667
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Dokszyce^[2] (biał. Докшыцы, ros. Докшицы) – miasto na Białorusi, w obwodzie witebskim, siedziba rejonu dokszyckiego. Miasto leży nad rzeką Berezyną. Ok. 6,6 tys. mieszkańców (2010).

Prywatne miasto duchowne położone było w końcu XVIII wieku w powiecie oszmiańskim województwa wileńskiego^[3].

Siedziba parafii prawosławnej pw. Opieki Matki Bożej^[4] i rzymskokatolickiej pw. Trójcy Przenajświętszej.

Historia

Pierwsze wzmianki o wsi Dokszyce pochodzą z 1407 roku. Od 1560 roku część wsi, następnie z czasem – całość, wchodzi w skład majątku Kiszków. W 1608 roku wybudowali oni we wsi kościół, a w 1621 roku wystarali się o prawa miejskie.

W 1708 roku miasteczko zostało spalone przez Szwedów. W 1793 roku znalazły się w zaborze rosyjskim.

W 1909 roku, w czasie wyborów samorządowych, do rady miejskiej zostało wybranych 6 Rosjan, 3 Polaków, 1 Żyd i 1 przedstawiciel innej narodowości^[5].

Od 1921 roku Dokszyce i majątek Dokszyce należały do Polski, miasto było ośrodkiem gminy Dokszyce.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku miasteczko zamieszkiwały tu 3004 osoby, 546 było wyznania rzymskokatolickiego, 417 prawosławnego, 4 ewangelickiego, 2055 mojżeszowego, a 72 mahometańskiego. Jednocześnie 1120 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 355 białoruską, 1 niemiecką, 1456 żydowską, a 72 tatarską. Było tu 492 budynków mieszkalnych^[6].

W 1931 miasto liczyło 3269 mieszkańców, było tu 585 domów^[7].

Majątek Dokszyce [1] zamieszkiwały 24 osoby, 23 było wyznania rzymskokatolickiego, 1 prawosławnego. Jednocześnie 23 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a jedna inną. Było tu 5 budynków mieszkalnych^[6].

W 1931 majątek zamieszkiwało 70 osób, było tu 6 domów^[7].

Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 r. Dokszyce zostały wcielone do Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

Podczas okupacji hitlerowskiej, 30 września 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 3000 osób. 12 września 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano w okolicy getta. Sprawcami zbrodni byli gestapowcy z Lepla oraz żandarmeria z Głębokiego. Akcją dowodził Heinz Tangermann^[8].

W latach 1991-1995 wzniesiono w Dokrzycach nowy rzymskokatolicki kościół parafialny, w którym posługują bracia kapucyni^[9]. Tuż obok powstał klasztor sióstr adoratorek^[10].

Obecnie (2004) miasto liczy około 7 tysięcy mieszkańców. Najważniejszym zabytkiem jest cerkiew prawosławna pw. Opieki Matki Bożej z 1900 roku. Znajdują się tu także: cmentarze katolicki i tatarski, meczet, stare młyny i zabudowania dworskie.

Na cmentarzu katolickim znajduje się cmentarz wojenny, gdzie pochowano 176 polskich żołnierzy poległych w wojnie polsko-bolszewickiej. Cmentarz został odnowiony w latach 2017-2018 z funduszy MKiDN^[11]. W uroczystości jego poświęcenia wzięła udział wiceminister Renata Szczęch^[12][13].

Herb

Herb Dokszyc został ustanowiony 20 stycznia 2006 roku rozporządzeniem prezydenta Białorusi^[14].

Przypisy

Bibliografia

• Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.

Linki zewnętrzne

• Radzima.org
• Dokszyce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 93 .
• Dokszyce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 423 .