Dihydroksyaceton

Dihydroksyaceton
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
1,3-dihydroksypropan-2-on
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C3H6O3

Masa molowa

90,08 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

96-26-4

PubChem

670

DrugBank

DB01775

SMILES
C(C(=O)CO)O
InChI
InChI=1S/C3H6O3/c4-1-3(6)2-5/h4-5H,1-2H2
InChIKey
RXKJFZQQPQGTFL-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
1,52 g/cm³ (20 °C)[1]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
362 g/l[2]
Temperatura topnienia

83–90 °C[1][3][2]

Temperatura wrzenia

188 °C (rozkład)[1]

logP

-0,78

Kwasowość (pKa)

12,44

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
sól fosforanowa dilitu
Substancja w tej postaci nie jest klasyfikowana
jako niebezpieczna według kryteriów GHS
(na podstawie podanej karty charakterystyki).
Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
sól fosforanowa dilitu
Substancja w tej postaci nie jest klasyfikowana
jako niebezpieczna według europejskich kryteriów
(na podstawie podanej karty charakterystyki).
Temperatura zapłonu

97 °C[2]

Numer RTECS

UC1645000

Dawka śmiertelna

LD50 8750 mg/kg (szczur, dootrzewnowo)

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Dihydroksyaceton (DHA) – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodanówtrioz. Wśród cukrów zaliczanych do ketoz wyróżnia się najprostszą strukturą. Powstaje na początku rozkładu glukozy[4]. Substancja używana głównie do produkcji samoopalaczy. Pierwotnie dihydroksyaceton stosowany był w leczeniu cukrzycy. Zabarwienie skóry po zastosowaniu kosmetyku zawierającego dihydroksyaceton jest wynikiem reakcji chemicznej z aminokwasami zawartymi w warstwie rogowej naskórka.

Przypisy

  1. a b c Dihydroksyaceton (110150). Merck Chemicals. [dostęp 2010-08-15]. (pol.).
  2. a b c Dihydroksyaceton. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-07-28]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  3. Dihydroxyacetone, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-07-28]  (ang.).
  4. Neil Campbell: Biologia. Poznań: Dom Wydawniczy REBIS, 2014, s. 70. ISBN 0-321-54325-4.

Linki zewnętrzne

  • Dihydroxyacetone, [w:] Human Metabolome Database, Genome Canada, HMDB01882  (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.