Darko Pajović

Darko Pajović
Дарко Пајовић
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1972
Titograd

Przewodniczący Zgromadzenia Czarnogóry
Okres

od 2016
do 2016

Przynależność polityczna

Pozytywna Czarnogóra

Poprzednik

Ranko Krivokapić

Następca

Ivan Brajović

Multimedia w Wikimedia Commons

Darko Pajović, cyr. Дарко Пајовић (ur. 24 listopada 1972 w Titogradzie) – czarnogórski embriolog, polityk i dyplomata, w 2016 przewodniczący Zgromadzenia Czarnogóry.

Życiorys

Z wykształcenia biolog, specjalizował się w zakresie embriologii. Ukończył studia na Uniwersytecie Czarnogóry, kształcił się także w uniwersyteckim centrum klinicznym w Mariborze. Początkowo pracował jako nauczyciel biologii w Danilovgradzie, później został zatrudniony jako embriolog w jednej z instytucji medycznych. Założył i pełnił funkcję prezesa organizacji pozarządowej Green Home, był też członkiem czarnogórskiej komisji do spraw UNESCO oraz jednej z komisji Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody[1].

W 2012 należał do współtwórców ugrupowania Pozytywna Czarnogóra, stając na jego czele. Partia w tym samym roku uzyskała kilkuosobową reprezentację poselską, Darko Pajović objął jeden z uzyskanych przez nią mandatów deputowanych[1]. Gdy w styczniu 2016 Socjaldemokratyczna Partia Czarnogóry opuściła koalicję rządową, razem z dwoma pozostałymi posłami swojej (pozostającej formalnie w opozycji) partii zapewnił większość rządowi Mila Đukanovicia[2]. W czerwcu tegoż roku został wybrany na przewodniczącego parlamentu, funkcję tę pełnił do listopada tegoż roku[3]. W wyborach w 2016 Pozytywna Czarnogóra nie przekroczyła wyborczego progu, Darko Pajović ustąpił z funkcji jej przewodniczącego.

Do aktywności publicznej powrócił w 2018. Objął wówczas stanowisko ambasadora Czarnogóry w Chinach[4], które zajmował do 2021[5].

Przypisy

  1. ↑ a b Predsjednik: Darko Pajović. pozitivnacrnagora.me. [dostęp 2018-08-31]. (czarnog.).
  2. ↑ Pajović, Jasavić i Tuponja – spasili Đukanovića, izdali birače. vijesti.me, 28 stycznia 2016. [dostęp 2018-08-31]. (czarnog.).
  3. ↑ Rulers: Montenegro: Ministries etc.. rulers.org. [dostęp 2018-08-28]. (ang.).
  4. ↑ Chinese president receives credentials of 13 ambassadors. chinadaily.com.cn, 21 czerwca 2018. [dostęp 2018-08-31]. (ang.).
  5. ↑ MVP: Vlahović predao ključeve, Pajović vratio pečat. rtcg.me, 25 lutego 2021. [dostęp 2022-02-11]. (czarnog.).