Czasownik mocny w językach germańskich

Ten artykuł od 2014-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

W językach germańskich czasowniki mocne charakteryzują się tym, że w swej odmianie (zwłaszcza w czasie przeszłym) zmieniają samogłoskę rdzenia (w odróżnieniu od słabych, które tworzą czas przeszły przez dodanie końcówki, jak angielskie -ed). Zjawisko to nosi nazwę ablautu, a przykładem jego mogą współczesne angielskie czasowniki nieregularne, np. sing - sang - sung.