Ciepłota ciała

Ten artykuł od 2010-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ciepłota ciała – stała średnia temperatura ciała, właściwa zwierzętom stałocieplnym, niezależna od zmian temperatury otoczenia.

Utrzymywaniem ciepłoty ciała kieruje centralny ośrodek termoregulacji w mózgu za pośrednictwem ośrodków wykonawczych w rdzeniu przedłużonym i kręgowym, przez regulację mechanizmów oddawania ciepła (rozszerzenie lub zwężenie naczyń skóry, wydzielanie potu) oraz wytwarzanie ciepła, głównie w procesach utleniania składników pokarmowych).

Ciepłota ciała u człowieka wynosi 36–37 °C^[1]. Wzmożenie ciepłoty ciała występuje wówczas, gdy wytwarzanie ciepła przekracza możliwości jego utraty przez efektorowe mechanizmy termoregulacyjne, np. podczas wysiłku fizycznego lub wskutek zaburzeń w działaniu ośrodka termoregulacji, spowodowanych jego intoksykacją w przebiegu chorób zakaźnych lub zatruć, a także w wyniku zaburzeń hormonalnych.

Obniżenie ciepłoty ciała zmniejsza intensywność procesów życiowych. Sztuczne obniżenie ciepłoty ciała umożliwia wykonywanie zabiegów operacyjnych wymagających ograniczenia lub wyłączenia krążenia krwi, w tzw. hipotermii.

Zobacz też

• gorączka
• hipertermia
• sen zimowy
• temperatura ciała człowieka

Przypisy