Chrodegang z Metzu

Święty
Chrodegang z Metzu

biskup
Data i miejsce urodzenia	ok. 712–715 Hesbaye (nid. Haspengouw)
Data śmierci	6 marca 766
Czczony przez	Kościół katolicki Kościoły ewangelickie, Cerkiew prawosławną
Wspomnienie	6 marca lub 3 października

Chrodegang z Metzu, również: Chrodegand, Godegrand, Gundigran, Ratgang, Rodigang, Sirigang^[1] (ur. ok. 712–715 w Hesbaye k. Liège w Austrazji, zm. 6 marca 766 w Metzu) – biskup Metzu (742–766), arcybiskup Austrazji (od 754), legat papieski i głowa Kościoła w Królestwie Frankońskim, kontynuator reformy zapoczątkowanej przez św. Bonifacego-Winfrida, autor reguły zakonnej dla kanoników laterańskich, pierwszy opat klasztoru Altenmünster w Lorsch (764–765), święty Kościoła katolickiego i ewangelickiego.

Jego historię życia napisał Paweł Diakon^[2] w (łac.) Gesta episcoporum Metensium (Dzieje biskupów Metzu).

Życie

Chrodegang pochodził ze szlacheckiej, frankijskiej rodziny. Jego matka Landrada spokrewniona była z rodem Robertianów. Był kuzynem Kankora, założyciela klasztoru w Lorsch (764), którego został pierwszym opatem. Jego następcą został rodzony brat Gundeland, który najpierw był duchownym.

Młode lata i wykształcenie zdobywał w benedyktyńskim opactwie w Sint-Truiden, następnie dostał się na dwór Karola Młota. Był sekretarzem władcy, kanclerzem a następnie notariuszem Karlomana, który obsadził Chrodeganga w 742 na stanowisku biskupa Metzu (po śmierci Sigisbalda). Chrodegang był również blisko związany z majordomem Pepinem Krótkim, którego później koronował na króla w Saint-Denis (751).

W 748 roku Chrodegang ufundował Opactwo Gorze w pobliżu Metzu z regułą św. Benedykta i wybudował dwa kościoły. W latach 751–755 zredagował dla kanoników swojego Kościoła regułę zakonną, opartą głównie na regule benedyktyńskiej i kanonach laterańskich (łac. Regula Canonicorum, zwana także Regułą Chrodeganga), która miała obowiązywać później w całym państwie Franków. Składała się z prologu i 34 rozdziałów. Wywarła duży wpływ na rozwój życia kanoniczego wśród duchowieństwa diecezjalnego. Jej kontynuacją była rozpowszechniona akwizgrańska reguła kanoników, ogłoszona w 816 roku.

Jako biskup Metzu Chrodegang wprowadził w swojej diecezji chorał gregoriański i ryt rzymski (łacinę). Utrzymywał dobre stosunki z Rzymem. W 753 w imieniu Pepina udał się do Stefana II, aby zapewnić go o przychylności władców frankońskich.

W 754, po śmierci św. Bonifacego, Chrodegang otrzymał od papieża paliusz i godność arcybiskupią.

W 764 został opatem klasztoru Altenmünster w Lorsch, do którego oddelegował mnichów z opactwa Gorze. Sprowadził do nowego klasztoru relikwie, wysyłając prośbę do papieża Pawła I w tej sprawie. 11 lipca 765 klasztor otrzymał z rąk arcybiskupa Wilchara von Mentena szczątki męczennika św. Nazariusza. Tym samym zagwarantował utrzymanie klasztoru w rodzinie i ochronę przed biskupami Wormacji oraz Moguncji.

Zmarł w wieku ok. 54–57 lat. Pochowany został w opactwie w Gorze.

Dzień obchodów

Wspomnienie liturgiczne św. Chrodeganga w Kościele katolickim^[3], ewangelickim oraz Eglise Orthodoxe des Gaules (Kościele Prawosławnym Galów)^[4] i męskim Zakonie Kanoników Regularnych (wspomnienie obowiązkowe) obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci (6 marca)^[2].

Kościół katolicki w Polsce^[5] oraz żeńskie Kanoniczki Regularne wspominają świętego 3 października^[2].

Zobacz też

• kult świętych
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

Przypisy

Bibliografia

• Chrodegang, biskup Metzu. [online], DEON.pl z inicjatywy SJ i Wydawnictwa WAM za H.Frosem i F. Sową [dostęp 2011-12-11] .
• Święty Chrodegang z Metzu, biskup [online], Internetowa Liturgia Godzin, www.brewiarz.pl [dostęp 2011-12-11] .