Chris Ofili

Chris Ofili
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 października 1968
Manchester

Narodowość

brytyjska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Multimedia w Wikimedia Commons

Chris Ofili (ur. 10 października 1968 w Manchesterze[1]) – brytyjski malarz współczesny, laureat nagrody Turnera, reprezentant Wielkiej Brytanii na 50. Biennale w Wenecji. Należał do grupy Young British Artists[2].

Życie i twórczość

W latach 1987-1988 uczęszczał do Tameside College of Technology w Manchesterze. W 1988 przeniósł się do Chelsea School of Art, uczelni artystycznej w Londynie, którą ukończył w 1991 uzyskując bakalaureat. W tym samym roku rozpoczął kształcenie w Royal College of Art, gdzie studiował do 1993 otrzymując stopień magistra[3]. W 1998 roku otrzymał nagrodę Turnera w londyńskim Tate Gallery (obecnie Tate Britain)[4]. W tym samym roku jego obrazy były częścią wystawy kolekcji Charlesa Saatchiego Sensation[3].

Twórczość Ofiliego charakteryzuje się "kropkowatą" techniką, stosowaniem dodatkowych materiałów, takich jak wycinki z gazet czy odchody słonia, a także kontrastowymi i nasyconymi kolorami[5]. W swojej twórczości nawiązuje do hip-hopu i kultury miejskiej. Do jego prac należą m.in. obrazy: No Woman No Cry (portret matki zabitego nastolatka), Pimpin’ Ain’t Easy (płótno w kształcie prącia ozdobione głową klauna) czy African Mary (wizerunek Czarnej Madonny otoczonej pornograficznymi zdjęciami)[5].

Odmienny rodzaj twórczości Ofili zaprezentował podczas Biennale w Wenecji; były to – powstałe w czasie jego podróży do Trynidadu w 2005 roku – akwarele przedstawiające naturę, krajobraz wysp itp.[5]

Przypisy

  1. Chris Ofili Biography. Art Brokerage. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
  2. Zuzanna Sokołowska. Kriogeniczne stany świadomości. „artPapier”. 196, 15 lutego 2012. 
  3. a b Chris Ofili Biography. artnet. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
  4. The Turner Prize: Year by Year. Tate Britain. [dostęp 2012-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-03)]. (ang.).
  5. a b c Łukasz Marczewski: Chris Ofili w Tate Britain. elondyn.co.uk, 18 lutego 2010. [dostęp 2012-02-21].
  • p
  • d
  • e
Young British Artists
Artyści
  • Fiona Banner
  • Henry Bond
  • Christine Borland
  • Glenn Brown
  • Angela Bulloch
  • Jake and Dinos Chapman
  • Adam Chodzko
  • Mat Collishaw
  • Ian Davenport
  • Tacita Dean
  • Tracey Emin
  • Angus Fairhurst
  • Anya Gallaccio
  • Liam Gillick
  • Douglas Gordon
  • Marcus Harvey
  • Damien Hirst
  • Gary Hume
  • Michael Landy
  • Abigail Lane
  • Chris Ofili
  • Sarah Lucas
  • Stephen Park
  • Richard Patterson
  • Simon Patterson
  • Steven Pippin
  • Marc Quinn
  • Fiona Rae
  • Alessandro Raho
  • Jenny Saville
  • Georgina Starr
  • Sam Taylor-Johnson
  • Gavin Turk
  • Gillian Wearing
  • Rachel Whiteread
  • Jane and Louise Wilson
Profesorowie
  • Basil Beattie
  • Basil Beattie
  • Helen Chadwick
  • Michael Craig-Martin
  • Ian Jeffrey
  • Jon Thompson
  • Mark Wallinger
  • Richard Wentworth
Prekursorzy
Prace
Wystawy
  • Brilliant!
  • East Country Yard Show
  • Freeze
  • Modern Medicine
  • Sensation
Galerie
  • Galeria Anthony d'Offay
  • City Racing
  • Gagosian Gallery
  • Lisson Gallery
  • Maureen Paley
  • Galeria Saatchi
  • Galeria Victorii Miro
  • White Cube
Zobacz też
  • ISNI: 0000000385534177
  • VIAF: 219116951
  • ULAN: 500057423
  • LCCN: no98127468
  • GND: 121623017
  • BnF: 15753667r
  • SUDOC: 142916617
  • NKC: jo2013758903
  • NTA: 311470726
  • BIBSYS: 99014469
  • CiNii: DA19016323
  • Open Library: OL2974681A
  • J9U: 987007442044005171