Charles Simic

Dušan Simić

Charles Simic (2015)

Data i miejsce urodzenia

9 maja 1938
Belgrad

Data i miejsce śmierci

9 stycznia 2023
Dover

Narodowość

serbska

Dziedzina sztuki

poezja

Multimedia w Wikimedia Commons

Cytaty w Wikicytatach

Charles Simic, właśc. Dušan Simić (serb. Душан Симић, ur. 9 maja 1938 w Belgradzie, zm. 9 stycznia 2023 w Dover^[1]) – serbsko-amerykański poeta, współwydawca „Paris Review”. Zdobywca Nagrody Pulitzera w dziedzinie poezji w 1990 roku za tomik The World Doesn't End: Prose Poems, był również finalistą tego samego konkursu w 1986 roku (Selected Poems, 1963–1983) oraz w 1987 z Unending Blues. Laureat Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Zbigniewa Herberta 2014.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Belgradzie, wówczas stolicy Królestwa Jugosławii. Jak mówił sam Charles Simic, dorastanie jako dziecko w Europie rozproszonej przez wojnę ukształtowało jego światopogląd. W wywiadzie dla „Cortland Review” powiedział: „Bycie jedną z miliona wysiedlonych osób nieodwracalnie się na mnie odbiło. W dodatku do mojej własnej małej historii nieszczęścia słyszałem wiele innych. Wciąż jestem zdumiony podłością i głupotą, jakiej byłem świadkiem w moim życiu". W wieku 16 lat (1954) Simic wraz ze swoją rodziną wyemigrował do Stanów zjednoczonych. Dorastał w Chicago, studiował na Uniwersytecie Nowojorskim. Otrzymał tytuł profesor emeritus literatury amerykańskiej i pisania kreatywnego na Uniwersytecie w New Hampshire. Mieszkał na wybrzeżu Bow Lake w Strafford, New Hampshire.

Kariera

Zaczął wyrabiać sobie nazwisko we wczesnych latach 70. jako minimalista, pisząc zwięzłe, imagistyczne wiersze. Krytycy określali je jako „ściśle skonstruowane chińskie pudełka z zagadkami”. Simic twierdził: „Słowa kochają się na stronie jak muchy w letnim skwarze, a poeta jest jedynie zdezorientowanym obserwatorem”^[2]. Poruszał tak różne tematy jak jazz, sztuka czy filozofia. Był tłumaczem, eseistą i filozofem, rozważającym kwestie dotyczące współczesnej poezji amerykańskiej.

Był jednym z jurorów na edycji konkursu Griffin Poetry Prize w 2007 roku; ponadto współpracował z „The New York Review of Books” w zakresie prozy i poezji. Został wyróżniony nagrodą Wallace Stevens Award o wartości 100 000 USD w 2007 roku, przyznawaną przez Akademię Poetów Amerykańskich^[3]. W 2014 roku odebrał Międzynarodową Nagrodę Literacką im. Zbigniewa Herberta przyznawaną przez Fundację im. Zbigniewa Herberta^[4].

Twórczość

1967: What the Grass Says
1969: Somewhere among Us a Stone is Taking Notes
1971: Dismantling the Silence
1972: White
1974: Return to a Place Lit by a Glass of Milk
1976: Biography and a Lament
1977: Charon's Cosmology
1978: Brooms: Selected Poems
1978: School for Dark Thoughts
1980: Classic Ballroom Dances
1982: Austerities
1983: Weather Forecast for Utopia and Vicinity
1985: Selected Poems, 1963–1983
1986: Unending Blues
1989: Nine Poems
1989: The World Doesn't End: Prose Poems
1990: The Book of Gods and Devils
1992: Hotel Insomnia, Harcourt
1994: A Wedding in Hell: Poems
1995: Frightening Toys
1966: Walking the Black Cat: Poems
1999: Jackstraws: Poems
2000: Selected Early Poems
2001: Night Picnic
2003: The Voice at 3:00 A.M.: Selected Late and New Poems
2004: Selected Poems: 1963-2003, 2004
2005: Aunt Lettuce, I Want to Peek under Your Skirt
2005: My Noiseless Entourage: Poems
2006: Monkey Around
2008: 60 Poems
2008: That Little Something: Poems
2008: Monster Loves His Labyrinth
2008: Army: Memoir. In preparation
2010: Master of Disguises

Przypisy

↑ Umro američki pesnik srpskog porekla Čarls Simić (serb.)
↑ Simic, Charles (ed.) (1992) The Best American Poetry 1992, Charles Scribner's Sons p xv ISBN 978-0-684-19501-8
↑ Charles Simic Receives The Wallace Stevens Award. Academy of American Poets, 2007-08-02. [dostęp 2009-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-25)].
↑ mr: "Najbardziej herbertowski z poetów". Charles Simić odebrał nagrodę Herberta. polskieradio.pl, 2014-05-14. [dostęp 2015-04-01].