Charles Dilke

Charles Dilke
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 września 1843
Londyn

Data śmierci

26 stycznia 1911

Przewodniczący Rady Samorządu Lokalnego
Okres

od 1882
do 1885

Przynależność polityczna

Partia Liberalna

Poprzednik

John George Dodson

Następca

Arthur Balfour

Multimedia w Wikimedia Commons

Charles Dilke, właśc. sir Charles Wentworth Dilke, 2. baronet (ur. 4 września 1843, zm. 26 stycznia 1911) – brytyjski polityk, członek Partii Liberalnej, minister w drugim rządzie Williama Ewarta Gladstone’a.

Kariera polityczna

Był synem sir Charlesa Dilke'a, 1. baroneta. Wykształcenie odebrał w Westminster School oraz w Trinity Hall na Uniwersytecie Cambridge. Na studiach był przewodniczącym Cambridge Union Society. Po śmierci ojca w 1871 r. został 2. baronetem.

W 1868 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Chelsea. W latach 1880-1882 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1882 r. został członkiem Tajnej Rady. W latach 1882-1885 był przewodniczącym Rady Samorządu Lokalnego. Na tym stanowisku prowadził negocjacje z konserwatywną większością w Izbie Lordów na temat przyjęcia Third Reform Act.

Sprawa Crawfordów

Jego żoną była od 1884 r. historyk sztuki Emilia Frances Strong. Zarówno przed jak i w trakcie małżeństwa, Dilke miał romans z Ellen Smith, żoną Thomasa Eustace'a Smitha. W lipcu 1885 r. oskarżono go, że uwiódł również córkę swojej kochanki, Virginię, żonę deputowanego Donalda Crawforda. Ich romans miał rozpocząć się w roku ślubu Virginii w 1882 r. Pogłoski o tym romansie sprawiły, że Dilke przegrał wybory parlamentarne w 1886 r.

12 lutego 1886 r. rozpoczęła się sprawa rozwodowa Crawfordów. Sprawa zakończyła się wyrokiem zasądzającym rozwód, przy czym sędzia uznał Virginię za winną zdrady małżeńskiej z Dilke'em, ale uznał Dilke'a za niewinnego zdrady z Virginią[1]. Po tym wyroku dziennikarz William Thomas Stead rozpoczął na łamach prasy kampanię przeciwko Dilke'owi. Polityk, chcąc oczyścić swoje imię, doprowadził do wznowienia sprawy przed sądem i przegrał. Ława przysięgłych uznała go winnym cudzołóstwa. Nie został jednak oskarżony o krzywoprzysięstwo.

Dilke został jeszcze w 1892 r. deputowanym z okręgu Forest of Dean, ale nie odgrywał już znaczącej roli na scenie politycznej. Zmarł w 1911 r.

Publikacje

  • Greater Britain, t. I-II, 1866-1867
  • The British Army, 1888
  • Problems of Greater Britain, t. I-II, 1890
  • Imperial Defence, 1892
  • Army Reform, 1898
  • The British Empire, 1899

Przypisy

  1. Roy Jenkins, Charles Dilke: A Victorian tragedy, Papermac, Londyn, 1996, ISBN 0-333-62020-8

Linki zewnętrzne

  • 1911encyclopedia.org. 1911encyclopedia.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-12)].
  • npg.org.uk. npg.org.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-10)].
  • ISNI: 0000000108858026
  • VIAF: 32789810
  • LCCN: n86802456
  • GND: 118638793
  • NDL: 00766767
  • BnF: 11265486r
  • SUDOC: 079118801
  • NLA: 35036305
  • BNE: XX1251590
  • NTA: 071471308
  • CiNii: DA12423726
  • Open Library: OL18423A
  • NUKAT: n2008122513
  • OBIN: 32824
  • J9U: 987007272160505171
  • PTBNP: 178974
  • ΕΒΕ: 141057
  • PWN: 3892729
  • Britannica: biography/Sir-Charles-Wentworth-Dilke-2nd-Baronet
  • NE.se: charles-dilke
  • VLE: charles-wentworth-dilke
  • DSDE: Charles_Wentworth_Dilke