Cesare Merzagora

Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1898
Mediolan

Data i miejsce śmierci

1 maja 1991
Rzym

Przewodniczący Senatu

Okres

od 25 czerwca 1953
do 7 listopada 1967

Przynależność polityczna

Chrześcijańska Demokracja

Poprzednik

Meuccio Ruini

Następca

Ennio Zelioli-Lanzini

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Cesare Merzagora (ur. 9 listopada 1898 w Mediolanie, zm. 1 maja 1991 w Rzymie) – włoski polityk, bankowiec, parlamentarzysta, minister, wieloletni przewodniczący Senatu.

Życiorys

Z wykształcenia finansista. Pracował w instytucjach bankowych i przedsiębiorstwach przemysłowych. Pełnił kierownicze funkcje w takich firmach jak Pirelli, Alfa Romeo i inne. Zasiadał w zarządzie krajowej organizacji pracodawców Confindustria.

Wchodził w skład antyfaszystowskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Od 1947 do 1949 zajmował stanowisko ministra handlu zagranicznego w kolejnych gabinetach, na czele których stał Alcide De Gasperi. W 1948, 1953 i 1953 uzyskiwał mandat senatora I, II i III kadencji jako kandydat z ramienia Chrześcijańskiej Demokracji. Na początku lat 50. był prezesem banku Banca Popolare di Milano^[1]. Od 1953 do 1967 był przewodniczącym Senatu przez blisko trzy kadencje.

2 marca 1963 prezydent Antonio Segni w uznaniu zasług społecznych nadał mu godność dożywotniego senatora. 6 grudnia 1964, kiedy ze względu na stan zdrowia Antonio Segni złożył rezygnację, z mocy prawa wykonywał obowiązki prezydenta Włoch do czasu, gdy 28 grudnia 1964 urząd ten objął nowo wybrany Giuseppe Saragat. W 1968 został prezesem instytucji finansowej Assicurazioni Generali. W Senacie zasiadał do czasu swojej śmierci w trakcie X kadencji.

W 1967 otrzymał Order Odrodzenia Polski I klasy^[2].

Przypisy

↑ La grande battaglia dei soci per l' ultima banca tutta milanese. corriere.it, 17 kwietnia 2009. [dostęp 2011-04-03]. (wł.).
↑ Wojciech Stela: Polskie ordery i odznaczenia (Vol. I). Warszawa: 2008, s. 48.

Bibliografia

Merzagora, Cesare. treccani.it. [dostęp 2011-04-03]. (wł.).
Cesare Merzagora na stronie Senatu X kadencji. [dostęp 2011-04-03]. (wł.).

Przewodniczący Senatu Włoch

Królestwo Włoch (1861–1945)	Ruggero Settimo (1861–1863) Federigo Sclopis di Salerano (1863–1864) Giuseppe Manno (1864–1865) Gabrio Casti (1865–1870) Vincenzo Fardella di Torrearsa (1870–1874) Luigi des Ambrois de Nevache (1874) Giuseppe Pasolini (1874–1876) Sebastiano Tecchio (1876–1884) Giacomo Durando (1884–1887) Domenico Farini (1887–1898) Giuseppe Saracco (1898–1904) Tancredi Canonico (1904–1908) Giuseppe Manfredi (1908–1918) Adeodato Bonasi (1918–1919) Tommaso Tittoni (1919–1929) Luigi Federzoni (1929–1939) Giacomo Surado (1939–1943) Paolo Thaon di Revel (1943–1944) Pietro Tomasi della Torretta (1944–1946)
Republika Włoska (od 1948)	Ivanoe Bonomi (1948–1951) Enrico De Nicola (1951–1952) Giuseppe Paratore (1952–1953) Meuccio Ruini (1953) Cesare Merzagora (1953–1967) Ennio Zelioli-Lanzini (1967–1968) Amintore Fanfani (1968–1973) Giovanni Spagnolli (1973–1976) Amintore Fanfani (1976–1982) Tommaso Morlino (1982–1983) Vittorino Colombo (1983) Francesco Cossiga (1983–1985) Amintore Fanfani (1985–1987) Giovanni Malagodi (1987) Giovanni Spadolini (1987–1994) Carlo Scognamiglio (1994–1996) Nicola Mancino (1996–2001) Marcello Pera (2001–2006) Franco Marini (2006–2008) Renato Schifani (2008–2013) Pietro Grasso (2013–2018) Maria Elisabetta Alberti Casellati (2018–2022) Ignazio La Russa (od 2022)

Królestwo Włoch
(1861–1945)

Ruggero Settimo (1861–1863)
Federigo Sclopis di Salerano (1863–1864)
Giuseppe Manno (1864–1865)
Gabrio Casti (1865–1870)
Vincenzo Fardella di Torrearsa (1870–1874)
Luigi des Ambrois de Nevache (1874)
Giuseppe Pasolini (1874–1876)
Sebastiano Tecchio (1876–1884)
Giacomo Durando (1884–1887)
Domenico Farini (1887–1898)
Giuseppe Saracco (1898–1904)
Tancredi Canonico (1904–1908)
Giuseppe Manfredi (1908–1918)
Adeodato Bonasi (1918–1919)
Tommaso Tittoni (1919–1929)
Luigi Federzoni (1929–1939)
Giacomo Surado (1939–1943)
Paolo Thaon di Revel (1943–1944)
Pietro Tomasi della Torretta (1944–1946)

Republika Włoska
(od 1948)

Ivanoe Bonomi (1948–1951)
Enrico De Nicola (1951–1952)
Giuseppe Paratore (1952–1953)
Meuccio Ruini (1953)
Cesare Merzagora (1953–1967)
Ennio Zelioli-Lanzini (1967–1968)
Amintore Fanfani (1968–1973)
Giovanni Spagnolli (1973–1976)
Amintore Fanfani (1976–1982)
Tommaso Morlino (1982–1983)
Vittorino Colombo (1983)
Francesco Cossiga (1983–1985)
Amintore Fanfani (1985–1987)
Giovanni Malagodi (1987)
Giovanni Spadolini (1987–1994)
Carlo Scognamiglio (1994–1996)
Nicola Mancino (1996–2001)
Marcello Pera (2001–2006)
Franco Marini (2006–2008)
Renato Schifani (2008–2013)
Pietro Grasso (2013–2018)
Maria Elisabetta Alberti Casellati (2018–2022)
Ignazio La Russa (od 2022)

Senatorowie dożywotni we Włoszech

Senatorowie dożywotni z mianowania	Guido Castelnuovo (1949–1952) Arturo Toscanini (1949) Pietro Canonica (1950–1959) Gaetano De Sanctis (1950–1957) Pasquale Jannaccone (1950–1959) Carlo Alberto Salustri (1950) Luigi Sturzo (1952–1959) Umberto Zanotti Bianco (1952–1963) Giuseppe Paratore (1957–1967) Cesare Merzagora (1963–1991) Ferruccio Parri (1963–1981) Meuccio Ruini (1963–1970) Vittorio Valletta (1966–1967) Eugenio Montale (1967–1981) Giovanni Leone (1967–1971) Pietro Nenni (1970–1980) Amintore Fanfani (1972–1999) Leo Valiani (1980–1999) Eduardo De Filippo (1981–1984) Camilla Ravera (1982–1988) Carlo Bo (1984–2001) Norberto Bobbio (1984–2004) Giovanni Spadolini (1991–1994) Gianni Agnelli (1991–2003) Giulio Andreotti (1991–2013) Francesco De Martino (1991–2002) Paolo Emilio Taviani (1991–2001) Rita Levi-Montalcini (2001–2012) Emilio Colombo (2003–2013) Mario Luzi (2004–2005) Giorgio Napolitano (2005–2006) Sergio Pininfarina (2005–2012) Mario Monti (od 2011) Claudio Abbado (2013–2014) Elena Cattaneo (od 2013) Renzo Piano (od 2013) Carlo Rubbia (od 2013) Liliana Segre (od 2018)
Byli prezydenci Republiki Włoskiej	Enrico De Nicola (1948–1959) Luigi Einaudi (1955–1961) Giovanni Gronchi (1962–1978) Antonio Segni (1964–1972) Giuseppe Saragat (1971–1988) Giovanni Leone (1978–2001) Sandro Pertini (1985–1990) Francesco Cossiga (1992–2010) Oscar Luigi Scalfaro (1999–2012) Carlo Azeglio Ciampi (2006–2016) Giorgio Napolitano (2015–2023)

Senatorowie
dożywotni z mianowania

Guido Castelnuovo (1949–1952)
Arturo Toscanini (1949)
Pietro Canonica (1950–1959)
Gaetano De Sanctis (1950–1957)
Pasquale Jannaccone (1950–1959)
Carlo Alberto Salustri (1950)
Luigi Sturzo (1952–1959)
Umberto Zanotti Bianco (1952–1963)
Giuseppe Paratore (1957–1967)
Cesare Merzagora (1963–1991)
Ferruccio Parri (1963–1981)
Meuccio Ruini (1963–1970)
Vittorio Valletta (1966–1967)
Eugenio Montale (1967–1981)
Giovanni Leone (1967–1971)
Pietro Nenni (1970–1980)
Amintore Fanfani (1972–1999)
Leo Valiani (1980–1999)
Eduardo De Filippo (1981–1984)
Camilla Ravera (1982–1988)
Carlo Bo (1984–2001)
Norberto Bobbio (1984–2004)
Giovanni Spadolini (1991–1994)
Gianni Agnelli (1991–2003)
Giulio Andreotti (1991–2013)
Francesco De Martino (1991–2002)
Paolo Emilio Taviani (1991–2001)
Rita Levi-Montalcini (2001–2012)
Emilio Colombo (2003–2013)
Mario Luzi (2004–2005)
Giorgio Napolitano (2005–2006)
Sergio Pininfarina (2005–2012)
Mario Monti (od 2011)
Claudio Abbado (2013–2014)
Elena Cattaneo (od 2013)
Renzo Piano (od 2013)
Carlo Rubbia (od 2013)
Liliana Segre (od 2018)

Byli prezydenci
Republiki Włoskiej

Enrico De Nicola (1948–1959)
Luigi Einaudi (1955–1961)
Giovanni Gronchi (1962–1978)
Antonio Segni (1964–1972)
Giuseppe Saragat (1971–1988)
Giovanni Leone (1978–2001)
Sandro Pertini (1985–1990)
Francesco Cossiga (1992–2010)
Oscar Luigi Scalfaro (1999–2012)
Carlo Azeglio Ciampi (2006–2016)
Giorgio Napolitano (2015–2023)

Piąty rząd Alcidego De Gasperiego (1948–1950)

W dniu powstania	Alcide De Gasperi (DC) Attilio Piccioni (DC) Giovanni Porzio (PLI) Giuseppe Saragat (US) Carlo Sforza (bezp.) Mario Scelba (DC) Giuseppe Pella (DC) Ezio Vanoni (DC) Giuseppe Grassi (PLI) Randolfo Pacciardi (PRI) Ivan Matteo Lombardo (US) Cesare Merzagora (bezp.) Antonio Segni (DC) Umberto Tupini (DC) Amintore Fanfani (DC) Guido Corbellini (DC) Angelo Raffaele Jervolino (DC) Guido Gonella (DC) Roberto Tremelloni (US) Alberto Giovannini (PLI)
Późniejsi członkowie rządu	Giovanni Battista Bertone (DC)

W dniu powstania

Alcide De Gasperi (DC)
Attilio Piccioni (DC)
Giovanni Porzio (PLI)
Giuseppe Saragat (US)
Carlo Sforza (bezp.)
Mario Scelba (DC)
Giuseppe Pella (DC)
Ezio Vanoni (DC)
Giuseppe Grassi (PLI)
Randolfo Pacciardi (PRI)
Ivan Matteo Lombardo (US)
Cesare Merzagora (bezp.)
Antonio Segni (DC)
Umberto Tupini (DC)
Amintore Fanfani (DC)
Guido Corbellini (DC)
Angelo Raffaele Jervolino (DC)
Guido Gonella (DC)
Roberto Tremelloni (US)
Alberto Giovannini (PLI)

Późniejsi członkowie rządu

Giovanni Battista Bertone (DC)

Czwarty rząd Alcidego De Gasperiego (1947–1948)

W dniu powstania	Alcide De Gasperi (DC) Luigi Einaudi (PLI) Carlo Sforza (PRI) Mario Scelba (DC) Giuseppe Grassi (PLI) Mario Cingolani (DC) Giuseppe Togni (DC) Cesare Merzagora (DC) Antonio Segni (DC) Umberto Tupini (DC) Amintore Fanfani (DC) Guido Corbellini (DC) Paolo Cappa (DC) Umberto Merlin (DC) Guido Gonella (DC)
Późniejsi członkowie rządu	Giuseppe Pella (DC) Gustavo Del Vecchio (DC) Ranfolfo Pacciardi (PRI) Giuseppe Saragat (PSLI) Cipriano Facchinetti (PRI) Roberto Tremelloni (PSLI) Ludovico D’Aragona (PSLI)