Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” w Dubrowicach
 5010359009[1] z dnia 30.08.1960 | |||||||||||||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||||||||
| Państwo |
| ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | Dubrowicy | ||||||||||||||||||||||
| Wyznanie | prawosławne | ||||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||||
| Eparchia | podolska | ||||||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | 27 listopada/10 grudnia | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu moskiewskiego  | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||||||||
 55°26′28,8″N 37°29′40,6″E/55,441333 37,494611 | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||||
Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” – prawosławna cerkiew w Dubrowicach, 4 km od Podolska.
Historia
Cerkiew została wzniesiona w majątku Golicynów, z inicjatywy Borisa Aleksiejewicza Golicyna, głównego inicjatora rozbudowy rodzinnej posiadłości, urządzenia w niej parku, wzniesienia budynków gospodarczych i głównego obiektu mieszkalnego, oraz cara Piotra I[2]. Budowa obiektu trwała od 1690 do 1697. Gotowa świątynia nie mogła jednak zostać poświęcona, gdyż patriarcha moskiewski i całej Rusi Adrian odmówił zezwolenia na konsekrację cerkwi wzniesionej w stylu przypominającym katolickie kościoły Europy Zachodniej[3]. Świątynia mogła zostać poświęcona dopiero po śmierci patriarchy. Ceremonię przeprowadził 11 lutego 1704 metropolita riazański Stefan, locum tenens Patriarchatu, w obecności cara Piotra I[3].
Obiekt został wyremontowany w latach 1848–1850 i ponownie poświęcony przez metropolitę moskiewskiego Filareta. Renowacja była finansowana z kasy państwowej i według pierwotnych planów miała doprowadzić do nadania cerkwi stylu typowo ruskiego. Sprzeciwił się jednak temu służący w cerkwi duchowny[3].
Świątynia była czynna do lat 30. XX wieku. Została wówczas zamknięta dla kultu i porzucona, a jej stan techniczny ulegał stopniowemu pogorszeniu. Mimo prac remontowych przeprowadzonych w latach 60. XX wieku cerkiew była już niemal całkowicie zrujnowana[3]. Prawosławna parafia w Dubrowicach została ponownie zarejestrowana w 1989, zaś w 1990 biskup możajski Grzegorz odprawił pierwszą po latach Świętą Liturgię w opuszczonej świątyni[3]. W cerkwi trwają prace remontowe[3].
Architektura
Cerkiew wzniesiono w stylu barokowym, z białej cegły[4] na miejscu starszej, drewnianej świątyni[3].
Budynek został wzniesiony na planie przypominającym kształt czterolistnej koniczyny, w której centralnej części znajduje się trójkondygnacyjna wieża zwieńczona żelazną, pozłacaną koroną w miejsce tradycyjnej cebulastej kopuły[2]. Jest to jedyna cerkiew w Rosji o podobnej konstrukcji[2]. Całość jest bogato zdobiona płaskorzeźbami i rzeźbami wykonanymi przez zatrudnionych przez Golicynów artystów ze Szwajcarii[4]. W barokowej ornamentyce widoczne są akcenty nawiązujące do sztuki staroruskiej Suzdala i Włodzimierza[3]. Przy wejściu do cerkwi usytuowane są figury świętych Jana Chryzostoma i Grzegorza z Nazjanzu. Wyżej umieszczono postacie czterech ewangelistów[3].
We wnętrzu cerkwi wszystkie inskrypcje na ścianach były pierwotnie zapisane w języku łacińskim, następnie zamalowano je i wykonano ponownie cyrylicą[4]. Wnętrze obiektu zdobią cykle płaskorzeźb przedstawiające Mękę Pańską, postacie proroków starotestamentowych oraz wyobrażenia Zmartwychwstania Pańskiego i Koronacji Matki Bożej. Dwie ostatnie kompozycje stanowią powtórzenie motywów znanych ze sztuki zachodniej, nie przypominają wyobrażeń typowych dla prawosławia[3].
Ikonostas w świątyni wykonano w tym samym okresie, gdy trwała budowa. Przetrwał on do naszych czasów[4].
