Cerkiew św. Aleksandra Newskiego w Lubartowie

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego

cerkiew parafialna

Cerkiew na pocztówce z 1917

Państwo

Polska

Miejscowość

Lubartów

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Parafia

św. Aleksandra Newskiego

Wezwanie

św. Aleksandra Newskiego

Historia

Data rozpoczęcia budowy	1892
Data zakończenia budowy	1893
Data poświęcenia	3 października 1893

Data zniszczenia • przez	po 1918 rozbiórkę

Dane świątyni

Architekt	Jaziński
Świątynia • materiał bud. • liczba wiernych	• cegła 150 osób
Kopuła • liczba kopuł	1

Liczba naw	1

Położenie na mapie Lubartowa

Położenie na mapie Polski

Położenie na mapie województwa lubelskiego

Położenie na mapie powiatu lubartowskiego

51°27′31″N 22°36′35″E/51,458611 22,609722

Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego – nieistniejąca cerkiew prawosławna w Lubartowie.

Cerkiew była jedną z kilkuset świątyń prawosławnych wzniesionych w całym Imperium Rosyjskim po uznanym za cudowne uratowaniu się rodziny carskiej z katastrofy kolejowej(inne języki) w pobliżu wsi Borki(inne języki) w 1888. Kamień węgielny pod jej wzniesienie został położony 17 kwietnia 1892. Gotową cerkiew poświęcono 3 października 1893. Autorem jej projektu był architekt gubernialny Jaziński, zaś łączny koszt budowy wyniósł 5 tys. rubli. Świątynia w Lubartowie była cerkwią parafialną przeznaczoną dla równoczesnego udziału 150 wiernych w nabożeństwie. Obiekt został rozebrany po 1918.

Murowana cerkiew posiadała pojedynczą cebulastą kopułę z krzyżem, zlokalizowaną w środku dachu ponad nawą. Na fasadzie obiektu znajdowały się trzy ozdobnie obramowane półkoliste okna. Poniżej poziomu dachu położony był ozdobny fryz. Wejście do wnętrza prowadziło przez portal.