Butyrki
 Więzienie Butyrki w latach 90. XIX w. | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Miasto wydzielone |
| ||
| Rodzaj | więzienie przejściowe i śledcze | ||
| Data powstania | XVII wiek | ||
Położenie na mapie Moskwy  | |||
Położenie na mapie Rosji  | |||
| 55,784870°N 37,593720°E/55,784870 37,593720 | |||
| |||
Butyrki (ros. Бутырская тюрьма) – więzienie przejściowe i śledcze w Moskwie, służące także do przetrzymywania więźniów politycznych. Drugie obok Łubianki, znane moskiewskie miejsce kaźni w okresie stalinowskim.
Powstało jeszcze w XVII wieku jako jedno z najcięższych więzień państwa rosyjskiego. Po upadku powstania styczniowego Rosjanie więzili tu tysiące polskich powstańców. Na przełomie wieku XIX i XX przewijało się przez nie rocznie 25–35 tys. ludzi.
W ZSRR było to jedno z najcięższych więzień śledczych. Przetrzymywano w nim m.in. ofiary „procesu szesnastu”. 24 grudnia 1946 został tam prawdopodobnie zamordowany gen. Leopold Okulicki „Niedźwiadek”, ostatni komendant główny AK. Przebywał tam również i prawdopodobnie 22 października 1946 został zamordowany Stanisław Jasiukowicz „Opolski”, członek władz Polskiego Państwa Podziemnego.
Więźniowie
Z tym tematem związana jest kategoria: Więźniowie Butyrek.
Martyrologia Polaków osadzanych, więzionych i mordowanych w więzieniu na Butyrkach została, po 1990 r., upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem na jednej z tablic, „ŁUBIANKA – BUTYRKI 1939 – 1945”.
Linki zewnętrzne
- Historia więzienia na Butyrkach (ros.)
