Broń zespołowa
Broń zespołowa – broń strzelecka, która razem z amunicją jest etatowym wyposażeniem co najmniej dwóch żołnierzy[1][2].
Wchodzi w skład wyposażenia obsług, pododdziałów lub załóg. Przeznaczona do zwalczania pojedynczych i grupowych celów żywych i powietrznych, a także lekko opancerzonego sprzętu naziemnego[1].
Do broni zespołowej zalicza się:
- karabiny maszynowe (ręczne, lekkie, ciężkie, uniwersalne, wielkokalibrowe);
- karabiny przeciwpancerne;
- granatniki.
Zobacz też
- broń indywidualna
Przypisy
- ↑ a b Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 41.
- ↑ https://trybun.org.pl/wp-content/uploads/2017/01/PN_V_01016_2004.pdf
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 41. ISBN 83-86028-01-7.
- p
- d
- e
Broń strzelecka
(z wyłączeniem granatów i granatników)
(z wyłączeniem granatów i granatników)
| Indywidualna |
| ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zespołowa |
|
- Universalis: armes-armes-lourdes
