|
Data i miejsce urodzenia | 27 maja 1947 Lublana |
Wzrost | 178 cm |
Pozycja | pomocnik |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | 0000–1965 | Svoboda Lublana | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1965–1973 | Olimpija Lublana | 181 | (33) | 1973–1975 | Hajduk Split | | | 1975–1977 | FC Schalke 04 | 49 | (5) | 1977–1980 | Bayern Monachium | 71 | (5) | 1980–1982 | HNK Šibenik | | | 1983–1985 | SV Spittal | | | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1970–1977 | Jugosławia | 50 | (8) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1994–1995 | Olimpija Lublana | 1995 | NK Koper | 2002–2003 | Olimpija Lublana | 2004 | Słowenia U-21 | 2004–2006 | Słowenia | 2009–2010 | Olimpija Lublana | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Branko „Brane” Oblak (ur. 27 maja 1947 w Lublanie) – słoweński piłkarz mający za sobą występy w reprezentacji Jugosławii, grający na pozycji pomocnika. Po zakończeniu kariery piłkarskiej został znanym w Europie trenerem.
Kariera klubowa
Oblak urodził się w stolicy Słowenii, Lublanie, i tam zaczynał piłkarską karierę w małym klubie o nazwie Svoboda Lublana. W 1965 roku jako 18-latek przeszedł do najbardziej znanego klubu w Lublanie, Olimpiji. W pierwszym zespole zadebiutował 20 maja 1966 roku w Belgradzie, gdy po jego dwóch bramkach Olimpija pokonała tamtejszy FK Partizan 2:1. W Olimpiji Oblak grał przez 8 sezonów, podczas których zdobył 33 bramki w 181 meczach. Największe sukcesy osiągnięte z tym zespołem to finał Pucharu Jugosławii w 1970 roku. Najwyższe miejsce, jakie Olimpija z Oblakiem w składzie zajęła w jugosłowiańskiej lidze to 7. w 1971 roku i 8. w 1966.
W 1973 roku Oblak przeszedł do silniejszego i bardziej utytułowanego klubu, Hajduka Split. Przez 2 sezony gry Branko doprowadził ten klub do największych sukcesów w historii, zdobywając z nim dwa mistrzostwa Jugosławii i dwa krajowe puchary. W 1975 gwiazdą Hajduka zainteresowała się cała piłkarska Europa i Oblak podpisał kontrakt z niemieckim Schalke 04 Gelsenkirchen. W Bundeslidze zadebiutował 25 października w przegranym 2:3 wyjazdowym meczu z KFC Uerdingen. W pierwszym sezonie gry zajął ze Schalke 6. miejsce, natomiast w kolejnym (1976/1977) wywalczył wicemistrzostwo RFN. Latem 1977 Oblak wzmocnił słynny Bayern Monachium. Przez pierwsze dwa sezony nie odnosił z bawarskim klubem sukcesów, ale w trzecim (1979/1980) wywalczył z Bayernem tytuł mistrza kraju. Po przygodzie z Bayernem Oblak grał jeszcze przez kilka lat w HNK Šibenik i amatorskim klubie z Austrii SV Spittal, a w 1985 zakończył piłkarską karierę.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Jugosławii Oblak zadebiutował 21 kwietnia 1971 roku w przegranym 0:1 meczu z reprezentacją Rumunii. W 1972 wielkim honorem dla Oblaka był występ w pożegnalnym meczu Pelé w Rio de Janeiro. W 1974 Branko został powołany do kadry na Mistrzostwa Świata w RFN i wraz z Danilo Popivodą stał się pierwszym Słoweńcem, który wystąpił na mistrzostwach świata. Na boiskach RFN rozegrał 5 meczów dla swojej reprezentacji będąc jej podstawowym zawodnikiem i zdobył jednego gola w rekordowym zwycięstwie 9:0 z Zairem. W finałach grał na tyle dobrze, że został wybrany do najlepszej jedenastki mistrzostw wśród pomocników. Kolejną wielką imprezą, na której wystąpił Oblak były Mistrzostwa Europy w 1976 odbywające się w ojczyźnie Branko. Szczególnie zapamiętano go podczas półfinałowego meczu z RFN, gdy zaliczył świetną asystę przy pierwszym golu Pipivody dla Jugosłowian. Jednak Jugosławia przegrała to spotkanie 2:4 po dogrywce, a w meczu o 3. miejsce nie sprostała Holandii i ostatecznie zajęła 4. miejsce w Europie. Ostatni mecz w kadrze Oblak rozegrał 8 maja 1977 roku w przegranym 0:2 meczu z Rumunią rozegranym w ramach kwalifikacji do Mistrzostw Świata 1978. Ogółem w jugosłowiańskiej kadrze rozegrał 46 meczów i zdobył 6 bramek.
Kariera trenerska
Po zakończeniu piłkarskiej kariery Oblak został trenerem. Początkowo trenował kluby słoweńskie takie jak: NK Naklo, Olimpija Lublana, Rudar Velenje, NK Koper i ponownie Olimpija. W lutym 2004 został trenerem młodzieżowej reprezentacji Słowenii. Długo jednak nie pracował na tym stanowisku. W maju tego samego roku z funkcji szkoleniowca pierwszej reprezentacji zwolniono Bojana Prašnikara i 24 maja zatrudniono Oblaka. Po serii słabych wyników Oblak zrezygnował z funkcji pod koniec 2006 roku i został zastąpiony przez Matjaža Keka.
Ciekawostki
- Podczas obchodów 50-lecia istnienia UEFA w 2003, federacja ta przeprowadziła ankietę, mającą na celu wyłonienie najlepszych piłkarzy z danych krajów w niej zrzeszonych. Jako najlepszego piłkarza w historii Słowenii wybrano Branko Oblaka, który „wygrał” z takimi zawodnikami jak Zlatko Zahovič czy Srečko Katanec.
Bibliografia
- Biografia zawodnika. balkan-football.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-26)]. w portalu Balkan-Football.com
- Branko Oblak w bazie National Football Teams (ang.)
- Gliha (2005–07)
- Pate (2007–09)
- Oblak (2009)
- Pevnik (2009–10)
- Hadžić (2010)
- Kosič (2010–11)
- Prašnikar (2012)
- Šiljak (2012)
- Razdrh (2012–13)
- Kosanović (2013–14)
- Karapetrović (2014–15)
- Pušnik (2015)
- Nikolić (2016)
- Vanoli (2016)
- Elsner (2016–17)
- Pušnik (2017)
- Hadžić (2017)
- Bišćan (2017–18)
- Stolica (2018)
- Linta (2018)
- Hadžić (2018)
- Barišić (2019)
- Pevnik (2019)
- Hadžić (2019-20)
- Milošević (2021)
- Skender (2020-22)
- Prosinečki (2022)
- Riera (2022-23)
- Henriques (od 2023)
|
- ISNI: 0000000408510275
- VIAF: 301356865
- LCCN: n2013028656
- CONOR: 46736483