Barwa dźwięku

Barwa dźwięku, tembr – cecha dźwięku, która pozwala odróżnić brzmienia różnych instrumentów lub głosu. Uzależniona jest od ilości, rodzaju i natężenia tonów składowych, ponieważ jest związana ze spektrum harmonicznym. Barwa danego instrumentu może zmieniać się nieznacznie w zależności od:

  • sposobu wzbudzania drgań (pociągnięcie smyczkiem, szarpnięcie lub uderzenie),
  • siły wzbudzenia (zatem i głośności dźwięku),
  • częstotliwości (różne struny mogą wydawać dźwięki nieco różniące się barwą),
  • zmian w czasie[1] (obwiednia dźwięku).

Przypisy

  1. EdwardE. Ozimek EdwardE., Dźwięk i jego percepcja : Aspekty fizyczne i psychoakustyczne, Warszawa: PWN, 2002, ISBN 83-01-13772-X, OCLC 830394729 .
Kontrola autorytatywna (musical concept):
  • GND: 4164006-8
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3874755
  • Britannica: science/timbre
  • Universalis: timbre-musique
  • БРЭ: 4186745
  • SNL: timbre
  • DSDE: klangfarve