Barczatka rymikola

Barczatka rymikola (Eriogaster rimicola) – motyl z rodziny barczatkowatych. Gatunek prawdopodobnie wymarły i zanikły w granicach Polski.

Wygląd

Ciało owłosione, masywne o ubarwieniu różowo-brunatnym, z mało widocznym deseniem na tułowiu. Rozpiętość skrzydeł od 34 do 46 mm. Zewnętrzna część przedniego skrzydła jaśniejsza. Skrzydła tylne bez rysunku. Przepasek brak. U obu płci na żyłce poprzecznej występuje biaława plamka w ciemnej obwódce o nieostrych brzegach. U samicy na końcu odwłoka znajduje się poduszeczka z gęstych, szaroczarnych włosków. Osobniki dorosłe żyją krótko. Gąsienice owłosione kępkami długich białych stojących włosów, żywią się liśćmi.

Okres lotu

Motyl pojawia się w okresie, od końca sierpnia do początku października, głównie na skrajach lasów liściastych oraz w sadach.

Rozród

Wydaje jedno pokolenie rocznie. Samica składa jaja pod koniec lata na gałązkach w złożach liczących kilkadziesiąt sztuk. Złoża jaj maskowane są warstwą włosków ze szczoteczki na końcu odwłoka samicy. Wiosną wylęgają się gąsienice, Larwy rozwijają się od wiosny do końca lata i następnie udają się na przepoczwarczenie, które następuje w kokonach poczwarka przeobraża się w imago pod koniec lipca. Gąsienice są żarłoczne, żerują gromadnie w gniazdach przypominających namioty.

Biotop

Gatunek preferujący zbiorowiska bogate w drzewa dębowe stanowiące pokarm gąsienicy – dąbrowy.

Samice motyla barczatki rymikola można pomylić z samicą barczatki kataks.

Zasięg występowania

Gatunek rozmieszczony w Europie z wyjątkiem krajów skandynawskich, Anglii, Portugalii. W Polsce występował na południowo-zachodnim i środkowym obszarze kraju.

Rośliny żywicielskie

podstawowe

Gąsienice odżywiają się liśćmi dębu.

Ochrona

Gatunek chroniony.

Zagrożenia

Zagrożenie dla tego gatunku stanowi chemiczne zwalczanie szkodników na przylegających polach uprawnych, jak również wiosenne wypalanie traw na nieużytkach.

Zobacz też

• fauna Polski

Linki zewnętrzne

• Motyle Europy