Arkadij Morkow

Аркадий Морков

Pełne imię i nazwisko

Arkadij Iwanowicz Morkow

Data urodzenia

1747

Data śmierci

1827

Ambasador Rosji we Francji

Okres

od 1801
do 1803

Poprzednik

Stiepan Kołyczow

Następca

Pierre d’Oubril

Multimedia w Wikimedia Commons

Arkadij Iwanowicz Morkow (lub Markow, ros. Аркадий Иванович Морков) (ur. 1747, zm. 1827) – rosyjski dyplomata.

Życiorys

Ukończył studia na Uniwersytecie Moskiewskim. Od roku 1763 pracował w Kolegium Spraw Zagranicznych. W roku 1781 został „drugim” posłem rosyjskim do Hagi ze specjalnym zadaniem b pogodzić Wielką Brytanie i Holandię skłócone ponieważ Holandia poparła USA w wojnie o niepodległość. Spory tych państw ciężko dotykały ekonomicznych interesów rosyjskich. Zadaniu temu Morkow nie sprostał.

W 1782 roku reprezentował Rosję na międzynarodowym kongresie dyplomatycznym w Paryżu.

Od roku 1783 Morkow był ambasadorem Rosji w Sztokholmie, gdzie „dbał” by Gustaw III nie miał zbyt łatwego rządzenia, powodował konflikty wewnętrzne. W roku 1786 Morkow został członkiem Rady SZ. Minister Aleksandr Biezborodko szybko uczynił go swą prawą ręką. Morkow miał prawo wglądu w całą zagraniczną korespondencję carycy Katarzyny II.

W latach dziewięćdziesiątych odgrywał ważną rolę w kształtowaniu polityki zagranicznej Rosji. Brał udział w negocjacjach w sprawie III rozbioru Polski. Obdarowany przez Katarzynę II dobrami starostw latyczowskiego i krzemienieckiego, zabranymi Czartoryskim.

W roku 1796 Morkow i jego bracia otrzymali tytuły hrabiów Świętego Cesarstwa Rzymskiego od cesarza Franciszka I. Gdy władzę przejął Paweł I Romanow, Morkow stracił urzędy i otrzymał rozkaz opuszczenia stolicy. Kolejny car Aleksander I Romanow mianował go w 1801 roku ambasadorem Rosji w Paryżu. Często kłócił się z Napoleonem, do którego czuł osobistą nienawiść. W roku 1803 prokonsul Napoleon Bonaparte poskarżył się na jego postępowanie carowi, który Morkowa odwołał. Po powrocie do Rosji Morkow dostał wstęgę Aleksandra – jedno z najwyższych rosyjskich odznaczeń. Od roku 1820 członek rady stanu.

Bibliografia

RUSSIAN DIPLOMATS IN PARIS (1791-1815)
MORKOV ARKADIY IVANOVICH
Ludwig Heinrich Buchholtz, Relacje posła pruskiego Ludwiga Buchholtza o insurekcji kościuszkowskiej, z rękopisu przełożył, wstępem i przypisami opatrzył Henryk Kocój, Kraków 2004, s. 59.
http://www.rosja.osman.livenet.pl/postacie/m/morkow_arkadij.html
Морков Аркадий Иванович
Adam Jerzy Czartoryski, Pamiętniki i memoriały polityczne 1776-1809, Warszawa 1986

Ambasadorowie Rosji we Francji

Carstwo Rosyjskie	Gans Christofor Szlejnic (1717–1720) Płaton Iwanowicz Musin-Puszkin (1720) Wasilij Łukicz Dołgorukow (1720–1721)
Imperium Rosyjskie	Wasilij Łukicz Dołgorukow (1721–1722) Aleksandr Borisowicz Kurakin (1722–1724) Boris Kurakin (1724–1727) Aleksandr Borisowicz Kurakin (1727–1728) Aleksandr Gawriłowicz Gołowkin (1728–1731) Siergiej Christoforowicz Minich (1731–1733) Antioch Kantemir (1738–1744) Heinrich Gross (1744–июнь 1748) Fiodor Dmitrijewicz Biechtiejew (1756–1757) Michaił Bestużew-Riumin (1756–1760) Dmitrij Golicyn (1760) Piotr Grigorjewicz Czernyszow (1760–1762) Siergiej Wasiljewicz Sałtykow (1762–август 1763) Dmitrij Golicyn (1762–1768) Nikołaj Konstantinowicz Chotinskij (1767–1774) Iwan Siergiejewicz Bariatinskij (1773–1785) Iwan Simolin (1784–1792) Gieorg Magnus Spriengportien (1800) Stiepan Kołyczow (1800–1801) Arkadij Morkow (1801–1803) Pierre d’Oubril (1803–1804) Pierre d’Oubril (1806–1806) Piotr Tołstoj (1807–1808) Nikołaj Rumiancew (1808–1809) Grigorij Gagarin (1808–1808) Aleksandr Kurakin (1808–1812) Carlo Andrea Pozzo di Borgo (1814–1835) Pawieł Iwanowicz Miediem (1835–1835) Piotr Pahlen (1835–1851) Nikołaj Dmitrijewicz Kisielow (1851–1854) Filipp Iwanowicz Brunnow (1856–1857) Pawieł Kisielow (1856–1862) Andriej von Budberg (1862–1868) Erniest Gustawowicz Sztakielbierg (1868–1870) Grigorij Nikołajewicz Okuniew (1870) Filipp Iwanowicz Brunnow (1870–1870) Nikołaj Aleksiejewicz Orłow (1871–1884) Artur Pawłowicz Moriengiejm (1884–1897) Lew Pawłowicz Urusow (1897–1904) Aleksandr Iwanowicz Nielidow (1904–1910) Aleksandr Izwolski (1910–1917)
Rząd Tymczasowy Rosji	Aleksandr Izwolski (1917–1917) Matwiej Markowicz Siewastopuło (1917) Wasilij Aleksiejewicz Makłakow (1917–1917)
Federacja Rosyjska	Jurij Ryżow (1992–1998) Nikołaj Afanasjewski (1998–2002) Aleksandr Aleksiejewicz Awdiejew (2002–2008) Aleksandr Konstantinowicz Orłow (2008–2017) Aleksiej Jurjewicz Mieszkow (od 2017)