Arboresze

Ten artykuł od 2021-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Arboresze (inne rzadziej używane w języku polskim nazwy: Arbaresze i Arberesze), alb. Arbëreshë – grupa etniczna zamieszkująca głównie Kalabrię we Włoszech. Uważają się za potomków Albańczyków, którzy począwszy od schyłku średniowiecza migrowali z Bałkanów do Italii. Są grekokatolikami (Kościół italo-albański)^{[potrzebny przypis]}.

Historia

W 1468 roku zmarł albański bohater narodowy Gjergi Kastrioti Skanderbeg. Zasłynął w Europie jako wódz niepokonany w walce z Osmanami. Po jego śmierci lokalni możnowładcy nie byli w stanie prowadzić wspólnej i skutecznej polityki opierania się Turkom, w związku z czym tereny dzisiejszej Albanii, Serbii, Chorwacji i Bośni były sukcesywnie podbijane przez Turków. Wprawdzie, co do zasady, w imperium osmańskim panowała tolerancja religijna (system milletów), w praktyce jednak dochodziło do prześladowań i rzezi. Również nakładane na „niewiernych” podatki bywały nie do udźwignięcia, dlatego Bałkany ogarnęła fala migracji. Tysiące chrześcijan, w tym Albańczyków, podjęły wyprawę przez Adriatyk do Italii. W ciągu 200 lat napłynęło w sumie siedem dużych fal migracji, które obejmowały całe klany rodzinne, często nawet całe miejscowości. W sumie we Włoszech osiedliło się około pół miliona Albańczyków^{[potrzebny przypis]}.

W odróżnieniu od Skiptarów, jak nazywają się Albańczycy, pozostali w Albanii, nazwali się oni Arboreszami, na pamiątkę regionu Arbënor, z którego wywodzili się pierwsi uchodźcy^{[potrzebny przypis]}.

Arboresze osiedli się na południu Włoch, dzisiaj albańskie wsie znajdują się również na Sycylii, w Apulii i Molise (zwłaszcza Campobasso). Wielu Arboreszów walczyło o jedność Włoch w wojskach Garibaldiego, a dziś co druga wioska chlubi się wojennym pomnikiem ku czci „eroi albanesi”, którzy szli do boju przeciwko Habsburgom lub za Mussolinim.

Teraźniejszość

Najwięcej ich mieszka w Kalabrii, gdzie w około trzydziestu miejscowościach można jeszcze na ulicy lub w barze usłyszeć język, znacznie różniący jednak od języka albańskiego w standardzie literackim.

Pomimo procesów asymilacyjnych dzisiaj nadal około 100 000 mieszkańców Włoch uważa się za Arboreszów, z dumą kultywuje swój język i liczne albańskie tradycje. Katoliccy księża Arboreszów w początkach ery nowożytnej otrzymali od papieży prawo do zawierania małżeństw i odprawiania nabożeństw w obrządku greckim. Do niedawna pojęcie „minoranza” było we włoskim społeczeństwie nacechowane raczej negatywnie, dopiero istniejąca od 1999 roku ustawa uznaje istnienie mniejszości albańskiej we Włoszech^{[potrzebny przypis]}.

Ze względu na intensywne w XX i XXI wieku procesy asymilacyjne, wsie arboreskie tracą swoją tożsamość. Proces asymilacji został gwałtownie przyspieszony w połowie XX w. za sprawą industrializacji i masowej migracji do miast młodych pokoleń. Wsie kalabryjskie często są niemal wymarłe, przeto następuje zerwanie więzi międzypokoleniowej^{[potrzebny przypis]}.

Znani Arboresze

• Klemens XI – papież

Bibliografia

• Umierający Europejczycy, Karl-Markus Gauß, Wyd. Czarne, Wołowiec 2006
• Arbëreshë – włoscy Albańczycy – strona poświęcona Arboreszom