Antagonisty insuliny

Budowa chemiczna insuliny

Antagonisty[a] insuliny – grupa organicznych związków chemicznych, hormonów zwierzęcych o działaniu przeciwstawnym (antagonistycznym) do insuliny. Mają one zasadniczy wpływ na metabolizm węglowodanów, lipidów oraz białek. Mechanizm tego antagonistycznego oddziaływania jest różny i zależny od głównego kierunku działania poszczególnych hormonów.

Przykładowe hormony będące antagonistami insuliny to:

  • glukagon
  • adrenalina
  • somatotropina
  • glikokortykosteroidy

oraz w mniejszym stopniu:

  • aldosteron
  • hormony tarczycy.

W przypadkach wzmożonego wytwarzania i wydzielania tych hormonów, co ma miejsce w guzach (zarówno łagodnych, jak i złośliwych) utworzonych przez komórki narządów je wytwarzających – przykładem mogą być wyspiaki trzustki – występuje najczęściej nieprawidłowa tolerancja glukozy. Jeżeli guzy zostaną usunięte dostatecznie wcześnie, zanim dojdzie do wyczerpania oraz zaniku wydzielających insulinę komórek β wysp trzustkowych, objawy choroby mogą się całkowicie cofnąć.

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Taka jest poprawna forma (nie: antagoniści), gdyż termin antagonista jest tutaj rzeczownikiem nieosobowym rodzaju męskiego i w związku z tym w liczbie mnogiej przyjmuje rodzaj męskorzeczowy[1][2].

Przypisy

  1. ↑ JanJ. Miodek JanJ., Antagoniści, antagonisty, a może antagony [online], „Wiedza i Życie”, listopad 1996 [zarchiwizowane z adresu 2018-07-11] .
  2. ↑ antagonisty i agonisty. [w:] Poradnia językowa [on-line]. PWN, 2011-01-20. [dostęp 2015-02-17].

Bibliografia

  • Artur Czyżyk, January Ławecki: Encyklopedia chorego na cukrzycę. Warszawa: PWN, 1992, s. 18. ISBN 83-01-10943-2.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.