Ankus Marcjusz
król Rzymu | |||
Okres | od 642 p.n.e. | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | Tullus Hostiliusz | ||
Następca | Tarkwiniusz Stary | ||
Dane biograficzne | |||
Miejsce śmierci | Rzym | ||
Dzieci | dwóch synów | ||
|
Ankus Marcjusz, Ancus Marcius – legendarny czwarty władca Rzymu (642 p.n.e.-617 p.n.e.), wnuk Numy Pompiliusza.
Zdobył kilka miast w okolicach Rzymu i zwiększył liczebność obywateli rzymskich (burząc zdobyte miasta i przenosząc ludność do stolicy). Państwo rzymskie w jego czasach rozszerzyło się na zachód i dotarło do morza, gdzie założono w ujściu Tybru miasto-port Ostię. Walczył zwycięsko z Latynami, których część osiedlił na Awentynie (późniejsi plebejusze). Zagrożony przez Etrusków, umocnił wzgórze Janikulum. Ankus Marcjusz wybudował pierwszy most na Tybrze – Pons Sublicius (w 621 r. p.n.e.)[1], pod Kapitolem zaś pierwsze więzienie. Skodyfikował rzymskie obrzędy religijne i utworzył kapłańskie kolegium fecjałów (fetiales).
Następcą Ankusa był Tarkwiniusz Stary.
Przypisy
- ↑ A. Rosset: Starożytne drogi i mosty, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1970, s. 154-155
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
- PWN: 3937637
- Britannica: topic/Ancus-Marcius
- БРЭ: 1823899
- NE.se: ancus-marcius
- SNL: Ancus_Marcius
- Catalana: 0003787
- DSDE: Ancus_Marcius
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 2849