Andrzej Pągowski

Andrzej Pągowski

Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1953 Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Alma Mater	Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu
Dziedzina sztuki	grafika użytkowa
Epoka	współczesność
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Aleja Gwiazd w Łodzi

Andrzej Pągowski (ur. 19 kwietnia 1953 w Warszawie) – artysta grafik, autor plakatów zapowiadających sztuki teatralne, filmy, festiwale sztuk oraz konkursy piosenek.

Życiorys

Wywodzi się z rodu szlacheckiego herbu Pobóg. Jest synem Franciszka Gustawa Pągowskiego i Krystyny z Modzelewskich^[1]. W roku 1978 ukończył z wyróżnieniem, na Wydziale Sztuki Użytkowej, Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Poznaniu^[2].

W początkach kariery zajmował się rysunkami satyrycznymi – publikował m.in. w „Szpilkach”, „Przekroju”, „Radarze”^[2]. Plakaty zaczął projektować w 1976^[3]. Oprócz plakatów filmowych w dorobku ma także projekty okładek płyt, ilustracje książkowe, czołówki telewizyjne, teledyski, scenografie teatralne i telewizyjne, oraz znaczków i kartek pocztowych. Był dyrektorem artystycznym magazynów „Scena”, „Moda”, miesięcznika „Playboy” – jest jednym z kilkunastu grafików na świecie, którzy zaprojektowali autorską okładkę tego pisma; wykonywał projekty plastyczne dla kampanii reklamowych, zajmował się również grafiką komputerową. Część jego plakatów poświęcona jest tematom społeczno-politycznym^[4].

Jest autorem projektu gwiazdy używanego w Alei Gwiazd w Łodzi^[5] (na której również został uhonorowany^[6]), a także murali – w Łodzi (m.in. 2018)^[7], Oświęcimiu (Life Festival Oświęcim, 2012, 2015)^[8] i Warszawie (Muzeum Powstania Warszawskiego, 2008)^[9][10].

W 1990 założył agencję reklamową Studio P, która w XXI w. została przekształcona w agencję KreacjaPro^[4].

Nagrody i wyróżnienia

Andrzej Pągowski otrzymał kilkadziesiąt nagród i wyróżnień krajowych. W 2005, za wybitne zasługi w twórczości artystycznej, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[11] oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[12]., w roku 2011 otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej, a w 2012 Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy^[13].

Za plakat miesiąca uznano między innymi^{[potrzebny przypis]}:

• plakat zapowiadający wystawienie „Szkoły żon” Moliera w 1979 roku;
• plakat zapowiadający XIV Warszawskie Spotkania Teatralne;
• plakat zapowiadający wystawienie dramatu „Król Lear” Szekspira;

i plakaty filmowe^[13]:

• plakat filmu „Krzyk” Barbary Sass (1983);
• plakat filmu „Dziecko Rosemary” Romana Polańskiego (1984);
• plakat filmu „Krótki film o zabijaniu” Krzysztofa Kieślowskiego (1988).

Wielokrotnie otrzymywał wyróżnienia publiczności, np. za plakat zapowiadający wystawienie „Antygony” Sofoklesa w marcu 1981 roku^{[potrzebny przypis]}. W 1988 roku otrzymał nagrodę imienia Stanisława Wyspiańskiego, przyznawaną młodym twórcom^[13].

Andrzej Pągowski wielokrotnie brał udział w konkursie na najlepszy plakat filmowy ogłaszany przez magazyn „The Hollywood Reporter” w Los Angeles. Sześciokrotnie otrzymał pierwszą nagrodę (po raz pierwszy w 1981 roku za plakat ilustrujący musical „Hair”), raz przyznano mu drugą nagrodę, cztery razy zajął trzecie miejsce, a dwukrotnie otrzymał wyróżnienie^[13].

12 października 2018 w łódzkiej Alei Gwiazd, przy ul. Piotrkowskiej 70, odsłonięto gwiazdę honorującą osiągnięcia Andrzeja Pągowskiego^[6]. W 2019 został laureatem X edycji konkursu Wybitny Polak^[14].

Twórczość

Poza prywatnymi zbiorami prace Andrzeja Pągowskiego znajdują się m.in. w nowojorskich Metropolitan Museum of Art i Museum of Modern Art, madryckim Círculo de Bellas Artes(inne języki), Muzeum Plakatu w Lahti, Muzeum Plakatu w Wilanowie, łódzkim Muzeum Kinematografii i Filmotece Narodowej^[15].

Wystawy zbiorowe

Po raz pierwszy Andrzej Pągowski wystawił swoje prace w 1975 roku w Poznaniu, na wystawie prac studentów PWSSP w Galerii Nowej. Od tej pory brał udział w kilkudziesięciu wystawach w różnych miastach Polski i Europy^[9]. Wielokrotnie jego plakaty zajmowały w galeriach miejsca honorowe oraz otrzymywały nagrody, np. w 1985 roku jego plakat zajął drugie miejsce w konkursie na warszawskiej wystawie „40-lecie zwycięstwa nad faszyzmem”^[13].

Wybrane wystawy indywidualne^[9]

• 1978 – Warszawa, Galeria Plakatu
• 1980 – Warszawa, Galeria BP
• 1981 – Puławy, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
• 1982 – pięć wystaw indywidualnych, w tym dwie za granicą
• 1983 – Wrocław, Galeria Plakatu
• 1984 – dwie wystawy w Warszawie i jedna w Sofii
• 1987 – Opole, Galerii biura wystaw Artystycznych
• 1988 – dwie wystawy w Warszawie, Białystok i Berlin
• 1989 – Paryż, Londyn, Sztokholm, Berlin, Getynga
• 1991 – „Miasto plakatów” – Monachium
• 2012 – „Andrzej Pągowski. Plakaty filmowe. 35 lat pracy twórczej” – Bydgoszcz, Warszawa
• 2013 – „Andrzej Pągowski – ilustrując filmy” – Muzeum Kinematografii w Łodzi
• 2017 – Łódź (Muzeum Kinematografii), Gdynia (Muzeum Miasta Gdyni podczas 42. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych(inne języki))^[16]

Wybrane okładki płyt^[17]

• Bank – Jestem panem świata… (1982)^[18]
• Marek Biliński – Ogród króla świtu (1983)^[19]
• Wow! (1990)^[20]
• Maryla Rodowicz – Buty 2 (2011)^[21]
• Pidżama Porno – Sprzedawca jutra (2019)^[22]

Przypisy

Bibliografia

• MałgorzataM. Kurasiak MałgorzataM., Andrzej Pągowski, Warszawa: Wydawnictwo Centralnego Biura Wystawa Artystycznych, 1989, OCLC 473557936 .brak strony (książka)
• AndrzejA. Pągowski AndrzejA., Ilustrując filmy/Illustrating films, BarbaraB. Kurowska (red.), AnnaA. Lesińska-Gazicka, PawełP. Włochacz (tłum.), wyd. II, Łódź: Muzeum Kinematografii, 2013, ISBN 978-83-88820-54-0, OCLC 874022593 [dostęp 2020-09-12] .

Linki zewnętrzne

• Andrzej Pągowski Art Gallery [online]  (pol.).strona główna serwisu
• Andrzej Pągowski [online], Polish poster gallery  (ang.).
• Andrzej Pągowski: totalizator szczęścia [online], Ciało, umysł, dusza [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03]  (pol.).
• Andrzej Pągowski w galerii plakatu filmowego Filmoteki Narodowej „Gapla”