André Parrot

André Parrot
Ilustracja
André Parrot (pierwszy z lewej strony) podczas wręczania doktoratów honoris causa przez uniwersytet w Utrechcie w 1961 roku
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1901
Désandans

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 1980
Paryż

Zawód, zajęcie

archeolog

Multimedia w Wikimedia Commons

André Parrot (ur. 15 lutego 1901 w Désandans, zm. 24 sierpnia 1980 w Paryżu) – francuski archeolog, prowadził wykopaliska na terenie Iraku i Syrii, odkrywca starożytnego miasta Mari.

Życiorys

André Parrot urodził się w rodzinie pastora luterańskiego 15 lutego 1901 roku w Désandans[1][2]. Studiował teologię, by zostać pastorem[2]. Podjął również studia z zakresu historii sztuki i jego nauczyciele – orientaliści Adolphe Lods (1867–1948) w École du Louvre oraz René Dussaud (1868–1958) we Francuskiej Szkoły Biblijnej i Archeologicznej w Jerozolimie – zaszczepili w nim zainteresowanie Bliskim Wschodem[2].

Parrot został wkrótce asystentem przy wykopaliskach a następnie współpracownikiem Henriego de Genouillaca (1881–1940) przy pracach prowadzonych w Tello w Iraku – zidentyfikowanym jako starożytne miasto Girsu[2]. Brał udział w wielu ekspedycjach francuskich na tereny Mezopotamii[1]. W latach 1931–1933 prowadził wykopaliska w Tello[3][4].

W 1933 roku krótko pracował na stanowisku Tell Senkereh w południowym Iraku, gdzie odkryto starożytne miasto-państwo Larsa[2]. W tym samym roku rozpoczął prace na stanowisku w Tall al-Ḥarīrī, które zidentyfikował jako starożytne Mari[1]. W 1935 roku odkrył pozostałości pałacu królewskiego amoryckiego władcy Mari – Zimri-Lima z XVIII w. p.n.e.[1] W Tall al-Ḥarīrī odkryto również ślady budowli z 3500 p.n.e. oraz gliniane tabliczki z pismem klinowym z XIX–XVIII w. p.n.e.[1]

W 1937 roku Parrot został wicekuratorem Luwru i zaczął prowadzić zajęcia dydaktyczne w École du Louvre, gdzie wykładał przez trzydzieści lat[2]. W 1946 roku objął stanowisko głównego kuratora francuskiego muzeum narodowego i przeprowadził reorganizacje zbiorów starożytnych artefaktów z Bliskiego Wschodu w Luwrze[1]. W 1965 roku został głównym inspektorem muzeum, a w latach 1969–1972 był jego dyrektorem[1].

Parrot zmarł w 1980 roku w Paryżu[1].

Nagrody i członkostwa

Przypisy

  1. a b c d e f g h André Parrot, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-02-26]  (ang.).
  2. a b c d e f André Parrot. W: Encyclopædia Universalis. Encyclopædia Britannica, inc., 2013-01-13. [dostęp 2017-02-26]. (fr.).
  3. H. W. F. Saggs: Babylonians. University of California Press, 2000, s. 16. ISBN 978-0-520-20222-1. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
  4. Joan Aruz, Ronald Wallenfels (red.): Art of the First Cities: The Third Millennium B.C. from the Mediterranean to the Indus. Metropolitan Museum of Art, 2003, s. 69. ISBN 978-1-58839-043-1. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
  • ISNI: 0000000121251413
  • VIAF: 27069841
  • LCCN: n50050793
  • GND: 118591819
  • NDL: 00452188
  • BnF: 11918661v
  • SUDOC: 027058832
  • SBN: CFIV083062
  • NLA: 35410238
  • NKC: jo2009532273
  • BNE: XX1179340
  • NTA: 073503568
  • BIBSYS: 90262552
  • CiNii: DA02581695
  • Open Library: OL135041A
  • PLWABN: 9810677149805606
  • NUKAT: n96600193
  • J9U: 987007266481905171
  • PTBNP: 117733
  • CANTIC: a19732971
  • LNB: 000013828
  • NSK: 000297845
  • CONOR: 74540387
  • ΕΒΕ: 268598
  • BLBNB: 000526924
  • LIH: LNB:DBgk;=Bo
  • PWN: 3954518
  • Britannica: biography/Andre-Parrot
  • Universalis: andre-parrot
  • БРЭ: 2321990
  • Catalana: 0049131
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 46785