Aleksiej Sołomatin : Życiorys, Odznaczenia, Przypisy, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksiej Sołomatin

Aleksiej Sołomatin
Алексей Соломатин
12+15 zwycięstw
Aleksiej Sołomatin i Lidija Litwiak
kapitan lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	12 lutego 1921 Bunakowo-2, obecnie obwód kałuski
Data i miejsce śmierci	21 maja 1943 Pawłowka, obwód rostowski
Przebieg służby
Lata służby	1939–1943
Siły zbrojne	Armia Czerwona Wojskowe Siły Powietrzne
Jednostki	296 pułk lotnictwa myśliwskiego 268 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 8 Armii Powietrznej
Stanowiska	dowódca eskadry
Główne wojny i bitwy	front wschodni (II wojna światowa)
Odznaczenia

Ten artykuł należy dopracować:

od 2019-12 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
od 2019-12 → poszerzyć o istotne informacje,
od 2019-12 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Aleksiej Frołowicz Sołomatin (ros. Алексей Фролович Соломатин, ur. 12 lutego 1921 we wsi Bunakowo-2 obecnie w rejonie fierzikowskim w obwodzie kałuskim, zm. 21 maja 1943 w miejscowości Pawłowka w rejonie krasnosulińskim w obwodzie rostowskim) – radziecki lotnik wojskowy, kapitan, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Uczył się w technikum hydromelioracyjnym w Kałudze, ukończył aeroklub, w 1939 został powołany do Armii Czerwonej. W 1940 ukończył Kaczyńską Wyższą Wojskową Szkołę Lotniczą dla Pilotów, od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, w 1942 został przyjęty do WKP(b). 9 marca 1942 brał udział w walce powietrznej na Froncie Południowo-Zachodnim, w której grupa siedmiu lotników ZSRR walcząca z grupą 25 niemieckich samolotów zestrzeliła 7 samolotów wroga (5 Messerschmittów i 2 Junkersy) bez strat własnych; Sołomatin osobiście strącił wówczas jeden Me-109. Do lutego 1943 jako dowódca eskadry 296 pułku lotnictwa myśliwskiego 268 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 8 Armii Powietrznej Frontu Południowego w stopniu starszego porucznika. wykonał 266 lotów bojowych i stoczył 108 walk powietrznych, w których strącił osobiście 12 i w grupie 15 samolotów wroga. Był mężem Lidii Litwiak, pilotki i Bohaterki Związku Radzieckiego. Krótko przed śmiercią otrzymał awans na kapitana. Zginął 21 maja 1943 podczas przeprowadzania treningowej walki. Oficjalna wersja głosiła, że został trafiony i ranny podczas walki z Niemcami i zdołał dolecieć do lotniska, jednak nie udało mu się wylądować^[1]. Został pochowany w Pawłowce, później jego grób przeniesiono do miejscowości Kisielowo w rejonie krasnosulińskim.