Aleksander Wesołek

Aleksander Wesołek
„Dąbek”
Ilustracja
komisarz komisarz
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1898
Warszawa

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1942
KL Auschwitz

Przebieg służby
Formacja

Policja Państwowa

Jednostki

Komenda Powiatowa Policji Państwowej
w Augustowie

Stanowiska

komendant powiatowy

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons
Aleksander Wesołek, więzień KL Auschwitz nr 24956

Aleksander Wesołek ps. „Dąbek”[1] (ur. 25 grudnia 1898 w Warszawie, zm. 15 czerwca 1942 w KL Auschwitz) – kapitan piechoty Wojska Polskiego i komisarz Policji Państwowej, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

25 grudnia 1898 w Warszawie, w rodzinie Adama i Antoniny ze Skowrońskich[2][1]. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 33 Pułku Piechoty, awansując na stopień plutonowego[3].

Był absolwentem Oficerskiej Szkoły dla Podoficerów w Bydgoszczy. 15 lipca 1925 Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 lipca 1925 i 20. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4], a minister spraw wojskowych wcielił do 18 Pułku Piechoty w Skierniewicach[5][6]. W marcu 1931 został przeniesiony do 85 Pułku Piechoty w Nowej Wilejce[7][8], a w marcu 1933 do Korpusu Ochrony Pogranicza[9][10] i przydzielony do Batalionu KOP „Orany” na stanowisko oficera młodszego 1 kompanii granicznej „Druskienniki”[11]. W 1935 został przydzielony na praktykę w Policji Państwowej. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 237. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[12].

30 maja 1936 został mianowany z dniem 1 czerwca tego roku komisarzem Policji Państwowej i dowódcą kompanii „C” Grupy Rezerwy Policyjnej w Warszawie[13]. Z dniem 19 maja 1939 został przeniesiony do Komendy Wojewódzkiej PP w Białymstoku na stanowisko komendanta powiatowego w Augustowie[14].

20 grudnia 1941 przybył do obozu koncentracyjnego Auschwitz, w którym zginął 15 czerwca 1942[15].

22 października 1922 ożenił się z Józefą Kołodkówną[16] (1903–1995). Józefa została pochowana na cmentarzu parafialnym w Nowogrodzie. Jest to także grób symboliczny męża.

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. Aleksander Wesołek w kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militari, wypełnionym 17 marca 1934 pismem maszynowym, w rubryce 2. „Jaki numer orderu wybity na lewej stronie krzyża” wpisał numer „1073”. Numer ten został przekreślony, a obok wpisano odręcznie numer „2073”[2].

Przypisy

  1. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-04-18]..
  2. a b Kolekcja ↓, s. 1.
  3. Ciapka 1929 ↓, s. 37.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 79 z 30 lipca 1925 roku, s. 431.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 93 z 16 września 1925 roku, s. 506.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 34, 278.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 99.
  8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 110, 613.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 95.
  10. Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 115.
  11. Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  12. Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 609.
  13. Rozkaz kmdta gł. PP 1936 ↓, 14 z 10 czerwca 1936 (skany 69-72).
  14. Rozkaz dzienny ↓, 41 z 20 maja 1939.
  15. Informacja o więźniach. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau. [dostęp 2021-04-18]..
  16. Kolekcja ↓, s. 4.
  17. Ciapka 1929 ↓, s. 36.
  18. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 110.
  19. M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
  20. a b Kolekcja ↓, s. 3.

Bibliografia

  • Wesołek Aleksander. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.70-6294 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-12].
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
  • Rozkazy personalne komendanta głównego Policji Państwowej 1936. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-17].
  • Rozkazy dzienne Grupy Rezerwy Policyjnej 1939. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-07].
  • Józef Ciapka: Zarys historji wojennej 33-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.