Aleksander Gulkowski

Aleksander Józef Gulkowski
major dyplomowany kawalerii major dyplomowany kawalerii
Data urodzenia

7 października 1890

Data śmierci

1959

Przebieg służby
Lata służby

do 1932

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

9 Pułk Ułanów
7 Pułk Strzelców Konnych
Centralna Szkoła Kawalerii
2 Pułk Szwoleżerów
27 Pułk Ułanów
2 Pułk Strzelców Konnych

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny)

Aleksander Józef Gulkowski (ur. 7 października 1890, zm. 1959) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Aleksander Józef Gulkowski urodził się 7 października 1890 roku. Służył w Pułku Ułanów Obrony Krajowej Nr 5 w Stockerau, który w 1917 roku został przemianowany na 5 pułk strzelców konnych. 1 listopada 1917 roku został mianowany rotmistrzem[1].

27 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 9 pułku Ułanów Małopolskich[2]. W następnym roku pełnił służbę w 7 pułku strzelców konnych wielkopolskich[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 88. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był nadal 7 pułk strzelców konnych wielkopolskich[4]. W 1924 roku pełnił służbę w Oddziale Szkolnym Centralnej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu, pozostając oficerem nadetatowym 7 psk[5]. 23 października 1925 roku został przeniesiony do 2 pułku Szwoleżerów Rokitniańskich w Bielsku na stanowisko pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy pułku[6]. W grudniu 1926 został przeniesiony do 27 pułku ułanów w Nieświeżu na stanowisko kwatermistrza[7], a w maju 1927 przeniesiony do 2 pułku strzelców konnych w Hrubieszowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[8][9].

23 grudnia 1927 roku został „powołany do składania egzaminu przedwstępnego do Wyższej Szkoły Wojennej w Paryżu (École Supérieure du Génie)”, w dniach 9–14 stycznia 1928 roku, w gmachu Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[10]. W czasie egzaminu nie uzyskał pomyślnego wyniku, ale 27 marca 1928 roku został „powołany do składania egzaminu wstępnego do Wyższej Szkoły Wojennej na kurs normalny 1928/30”, w dniach 10–11 kwietnia oraz 8–9 maja 1928 roku[11]. 2 listopada 1928 roku został przydzielony macierzyście do kadry oficerów kawalerii i powołany na kurs normalny 1928/30 Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[12].

1 listopada 1930 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[13]. Następnie pełnił funkcję delegata Sztabu Głównego przy Dyrekcji Robót Publicznych w Toruniu. 23 grudnia 1931 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[14]. Z dniem 30 czerwca 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku[15]. Był wówczas jedynym majorem kawalerii w służbie czynnej posiadającym starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919 roku[16]. Przeniesienie w stan spoczynku nastąpiło na skutek „stwierdzonej przez komisję superrewizyjną utraty zdolności fizycznej”. Pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[17].

1 stycznia 1934 roku był tłumaczem przysięgłym języka francuskiego i niemieckiego z siedzibą w Warszawie przy ulicy Złotej 57/22[18]. Pięć lat później mieszkał w Warszawie przy ulicy Miodowej 6[19]. W trakcie wojny przedostał się do Londynu przez Węgry[20]. Po wojnie mieszkał w Londynie przy ulicy 116 Mortlake Road, Kew Gardens, Surrey[21]. Był dyrektorem Ogniska Polskiego[22][23]. Zmarł w 1959 r.[24]

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 405, 433.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920 roku, s. 792.
  3. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 274, 644.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 157.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 592, 599, 1380.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 23 października 1925 roku, s. 591.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 7 grudnia 1926 roku, s. 428.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 146.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 318, 339.
  10. ↑ Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 2.
  11. ↑ Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 3.
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 16 października 1928 roku, s. 366.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 286.
  14. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 23 grudnia 1931 roku, s. 415.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 362.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. XV, 142, 476. Poprzedzający go na liście starszeństwa major dyplomowany kawalerii Hilary Kossak został przeniesiony w stan spoczynku z dniem 31 maja 1932 roku.
  17. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 336, 846.
  18. ↑ Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości Nr 2 z 15 stycznia 1934 roku, s. 23.
  19. ↑ Spis abonentów sieci telefonicznej m. st. Warszawy Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej i Warszawskiej Sieci Okręgowej PPTT. Rok 1939/40, Wydawnictwo Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej, Warszawa 1939, s. 132.
  20. ↑ FerencF. Szili FerencF., Somogy megye múltjából [online], 1994, s. 316 .
  21. ↑ THE LONDON GAZETTE, 1951, s. 6467 .
  22. ↑ Guide to London for Allied Visitors [online] .
  23. ↑ Europa. The Encyclopedia of Europe. Vol.1 [online] .
  24. ↑ Gulkowski - Ancestry.co.uk [online], search.ancestry.co.uk [dostęp 2016-07-01] .
  25. ↑ M.P. z 1925 r. nr 184, poz. 816 „za zasługi, położone na polu organizacji szkolnictwa w armji”.

Bibliografia

  • Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].