Aldo Canti

Aldo Canti

Data i miejsce urodzenia	9 marca 1961 Montmorency
Wzrost	185 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja Uniwersjada brąz Bukareszt 1981 sztafeta 4 × 100 m brąz Edmonton 1983 sztafeta 4 × 400 m Igrzyska śródziemnomorskie złoto Casablanca 1983 bieg na 400 m złoto Casablanca 1983 sztafeta 4 × 400 m

Aldo Canti (ur. 9 marca 1961 w Montmorency^[1]) – francuski, a następnie sanmaryński lekkoatleta, sprinter, medalista uniwersjad i igrzysk śródziemnomorskich, dwukrotny olimpijczyk.

Kariera sportowa

Jako reprezentant Francji zajął 7. miejsce w biegu na 200 metrów i 6. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1979 w Bydgoszczy^[2].

Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Philippe Lejoncour, Stéphane Adam, Gabriel Brothier i Canti) oraz odpadł w półfinale biegu na 200 metrów na uniwersjadzie w 1981 w Bukareszcie^[3]. Zajął 7. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach^[4]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1983 w Budapeszcie odpadł w półfinale biegu na 200 metrów^[5].

Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Canti, Hector Llatser, Pascal Chichignoud i Yann Quentrec) oraz zajął 7. miejsce w biegu na 400 metrów na uniwersjadzie w 1983 w Edmonton^[3]. Odpadł w eliminacjach biegu na 400 metrów i półfinale sztafety 4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach^[6]. Zwyciężył w biegu na 400 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów (która biegła w składzie: Jean-Jacques Février, Llatser, Canti i Jean-Jacques Boussemart) na igrzyskach śródziemnomorskich w 1983 w Casablance^[7]. Na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles Canti odpadł w półfinale biegu na 400 metrów i w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów^[1]. Startując w reprezentacji Europy zajął 7. miejsce w biegu na 400 metrów w zawodach pucharu świata w 1985 w Canberze^[8].

Zajął 7. miejsce w biegu na 400 metrów i 8. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie^[9]. Odpadł w półfinale biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin^[10]. Na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie odpadł w półfinale sztafety 4 × 400 metrów^[11], a na halowych mistrzostwach Europy w 1989 w Hadze w eliminacjach biegu na 400 metrów^[12].

Był mistrzem Francji w biegu na 400 metrów w 1985, wicemistrzem w biegu na 400 metrów w 1983 i w biegu na 200 metrów w 1984 oraz brązowym medalistą w biegu na 200 metrów w 1981 i1982 i w biegu na 400 metrów w 1986. W hali był mistrzem Francji w biegu na 200 metrów w 1983 i w biegu na 400 metrów w 1989 oraz wicemistrzem w biegu na 200 metrów w 1984 i 1986 i w biegu na 400 metrów w 1989^[13].

Trzykrotnie poprawiał rekord Francji w biegu na 400 metrów, doprowadzając go do wyniku 45,09 s, uzyskanego 22 sierpnia 1984 w Zurychu^[14]. Był również trzykrotnym halowym rekordzistą Francji w biegu na 200 metrów do wyniku 21,50 s (6 marca 1983 w Budapeszcie)^[15].

Od 1991 reprezentował San Marino. Wystąpił na halowych mistrzostwach Europy w 1992 w Genui, gdzie odpadł w eliminacjach biegu na 200 metrów^[16] oraz na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie, gdzie odpadł w eliminacjach biegu na 200 metrów i sztafety 4 × 100 metrów^[1].

Rekordy życiowe Cantiego^[15][17]:

• bieg na 100 metrów – 10,42 s (25 lipca 1987, Montgeron)
• bieg na 200 metrów – 20,69 s (1 lipca 1984, Villeneuve-d’Ascq)
• bieg na 400 metrów – 45,09 s (22 sierpnia 1984, Zurych)

Przypisy