Alain Souchon
 Souchon (2012) | |||
| Imię i nazwisko | Alain Kienast | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 maja 1944 | ||
| Pochodzenie | Paryż, Francja | ||
| Instrumenty | śpiew, gitara | ||
| Gatunki | rock alternatywny | ||
| Zawód | piosenkarz, autor tekstów i kompozytor | ||
| Aktywność | od 1971 | ||
| Wydawnictwo | RCA (1973–1984) | ||
| Powiązania | Laurent Voulzy, Renaud, Maurane, Geoffrey Oryema, Zazie, Michel Jonasz | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Alain Souchon (alɛ̃ suˈʃɔ̃), właśc. Alain Kienast (ur. 27 maja 1944 w Casablance) – francuski piosenkarz, autor tekstów piosenek, kompozytor i aktor[1]. Nagrał 14 albumów studyjnych[2] i zagrał w blisko dziesięciu filmach[3].
Życiorys
Rodzina Souchona ze strony matki pochodziła ze Szwajcarii, a muzyk ma obywatelstwo zarówno francuskie jak i szwajcarskie[4]. Kiedy miał pół roku, rodzina przeniosła się do Francji[5]. Jako chłopiec był skryty, chętnie spędzał wakacje szkolne na wsi. W 1959 roku, wracając samochodem z zimowych wakacji, doszło do wypadku, w którym zginął jego ojciec. Mając zaledwie piętnaście lat, doznawszy głębokiego szoku, stał się jeszcze bardziej introwertyczny. Matka wysłała młodego Alaina do francuskiej szkoły (Lycée Français) w Anglii, ale mimo problemów z rejestracją, zdecydował się zostać w Londynie, by pracować jako barman w pubie[1].
Po powrocie do Francji, zainspirowany m.in. muzyką angielską i amerykańską, sięgnął po gitarę i zaczął pisać piosenki. W 1969 roku spotkał Françoise, o przezwisku Belote. Rok później wzięli ślub. W tym samym roku urodził im się syn, Pierre[1].
Souchon podpisał swój pierwszy kontrakt w 1971 roku z wytwórnią Pathé-Marconi, ale wydane wtedy trzy single nie odniosły sukcesu. W 1973 roku Bob Socquet, dyrektor artystyczny RCA przekonał go do wykonania piosenki „L’amour 1830”, podczas konkursu Rose D’Or w Antibes[a]. Zdobył wówczas nagrodę krytyków i otrzymał także specjalne wyróżnienie prasy, co było jego pierwszym sukcesem. W tamtym czasie Souchon rozpoczął współpracę z młodszym o cztery lata kompozytorem/aranżerem Laurentem Voulzym. Souchon z większą łatwością pisał teksty niż muzykę. Souchon i Voulzy tworzyli utwory wspólnie (Souchon tekst, Voulzy muzykę), ale każdy z nich wydawał albumy sygnując je własnym nazwiskiem[1].
Pierwszym przebojem Souchona był „J’ai 10 ans” (1974) z płyty o tym samym tytule. W 1978 roku napisał temat przewodni do filmu François Truffauta Uciekająca miłość (1979)[6]. W 1978 roku urodził mu się drugi syn, Charles. Na początku 1980 roku Souchona zaproszono do wystąpienia w paryskiej Olympii. Występ był sukcesem. W listopadzie ponownie koncertował w Olympii (dziewięciokrotnie); podczas jednego z występów dołączył do niego Laurent Voulzy, z którym zaśpiewali dwie nowe piosenki. Rozpoczął wówczas karierę aktorską, występując m.in. w filmie Mordercze lato (1983)[1].
Po wydaniu albumu On avance, opuścił wywtórnię RCA i podpisał kontrakt z wytwórnią Virgin. W 1988 roku wydany został utwór „Quand j’serais KO”, który dwa lata później zdobył nagrodę dla najlepszej piosenki roku podczas ceremonii Victoires de la musique[1].
W 1993 roku na singlu został wydany przebój Souchona „Foule sentimentale” (C’est déja ça), który był numerem 1 we Francji[7]. Podczas ceremonii Victoires de la musique w 1994 roku, Souchon otrzymał nagrodę w kategorii najlepsza piosenka roku za „Foule Sentimentale”. W 1996 roku został wyróżniony laurem Vincent Scotto przez SACEM (Société des Auteurs Compositeurs) za piosenkę „Sous les jupes des filles”[1].
W 1998 roku ukazała się płyta pt. „Ils chantent Alain Souchon” (Oni śpiewają Alaina Souchona), na której znalazło się 12 piosenek autorstwa Alaina Souchona, w wykonaniu takich piosenkarzy francuskojęzycznych jak: Yves Duteil, Guesch Patti, Hugues Aufrai, Joshua D'Arche, Guy Béart, Richard Anthony, Léo Basel, Lucid Beausonge, Pascal Lafa, Gérard Lenorman, Lio, Jeanne Mas.
Dyskografia
Albumy
Albumy studyjne
| Rok | Tytuł | Wytwórnia | FR [8] | BE (Fl) [9] | BE (Wa) [10] | CH [11] | Sprzedaż |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1974 | J’ai dix ans | RCA | – | – | – | – | |
| 1976 | Bidon | – | – | – | – | ||
| 1977 | Jamais content | – | – | – | – | Francja: złoto (100 000) | |
| 1978 | Toto 30 ans, rien que du malheur… | – | – | – | – | Francja: złoto (100 000) | |
| 1980 | Rame | – | – | – | – | Francja: złoto (100 000) | |
| 1983 | On avance | – | – | – | – | Francja: złoto (100 000) | |
| 1985 | C’est comme vous voulez | Virgin | 108A | – | – | – | |
| 1988 | Ultra moderne solitude | – | – | – | – | Francja: złoto (100 000) | |
| 1993 | C’est déjà ça | 37A | – | 7 | – | Francja: diament (1 000 000) | |
| 1999 | Au ras des pâquerettes | 1 | – | 5 | 74 | Francja: diament (1 206 000) | |
| 2005 | La Vie Théodore | 1 | – | 1 | 3 | Francja: 2×platyna (462 100) | |
| 2008 | Écoutez d’où ma peine vient | 1 | – | 2 | 27 | Francja: platyna (200 000) | |
| 2011 | À cause d'elles | 8 | – | 11 | 90 | Francja: platyna (200 000) | |
| 2014 | Alain Souchon & Laurent Voulzy (wspólnie z Laurentem Voulzym) | Parlophone | 1 | 117 | 1 | 8 |
Albumy koncertowe
| Rok | Tytuł | Wytwórnia | FR | BE | CH | Sprzedaż |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1984 | Olympia 83 | RCA | – | – | – | |
| 1990 | Nickel | Virgin | 49A | – | – | Francja: złoto (100 000) |
| 1995 | Défoule sentimentale (2 CD) | – | 9 | – | Francja: 2×złoto (200 000) | |
| 2002 | J’veux du live | 29 | 26 | – | Francja: złoto (100 000) | |
| 2010 | Alain Souchon est chanteur | 13 | 15 | – |
- A reedycja
Kompilacje
| Rok | Tytuł | Wytwórnia | FR | BE | CH | Sprzedaż |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1994 | L’Intégral (5 CD) | RCA | – | – | – | |
| 1997 | 20 Chansons (lub 20 Sur 20) | BMG | – | – | – | Francja: platyna (300 000) |
| 2001 | Collection (1974–1984) | RCA | – | 30 | 10 | Francja: platyna (300 000) |
| Collection (1985–2001) | Virgin | – | – | – | Francja: platyna (300 000) | |
| 2002 | Par les Sentiments (2 CD) | – | – | – | ||
| 2004 | Platinum Collection | – | 13 | – | ||
| 2007 | 100 Chansons (5 CD) | EMI France | – | – | – |
Single
| Rok | Tytuł | FR | BE | Certyfikacja | Album |
|---|---|---|---|---|---|
| 1986 | „La Ballade de Jim" | 24 | – | C'est comme vous voulez | |
| 1989 | „Quand j’serais KO” | 29 | – | Ultra moderne solitude | |
| 1993 | „Foule sentimentale" | 1 | – | Francja: srebro (125 000) | C’est déjà ça |
| 1994 | „L’amour à la machine” | 21 | – | ||
| 2000 | „Tailler la zone" | 71 | – | Au ras des pâquerettes | |
| 2001 | „Le baiser / Caterpillar” | 80 | – | ||
| 2002 | „La vie ne vaut rien” | 46 | – | J’veux du live | |
| 2005 | „Et si en plus y’a personne” | 19 | 12 | La vie Théodore | |
| 2006 | „La vie Théodore” | 68 | – | ||
| 2008 | „Écoutez d’où ma peine vient” | – | 7 | Ecoutez d’où ma peine vient | |
| 2009 | „Parachute doré” | – | 39 | ||
| 2011 | „Les filles à quoi ça sert” (Bénabar / Cabrel / Goldman / Souchon) | – | 3* (Ultratip) | ||
| „Le jour et la nuit” | – | 2* (Ultratip) | |||
| 2014 | „Derrière les mots” (z Laurentem Voulzym) | 35 | 22 | ||
| „La baie des fourmis” (z Laurentem Voulzym) | 197 | – |
* Singiel nie był notowany na oficjalnej belgijskiej liście przebojów Ultratop 50, ale na podrzędnym zestawieniu Ultratip.
Nagrody i wyróżnienia
- Victoires de la musique
- 1986: Wideoklip Roku – „La Ballade de Jim” (reż. Philippe Bensoussan)[12]
- 1986: Piosenka Roku – „Belle-Île-en-Mer”[12]
- 1989: Piosenka Roku – „Quand j’serai KO”[13]
- 1991: Album Roku – Nickel[14]
- 1994: Męski Artysta Roku[15]
- 1994: Piosenka Roku – „Foule sentimentale”[15]
- 1996: Album Roku – Défoule sentimentale[16]
Uwagi
- ↑ Konkurs piosenki francuskiej, który organizowany był corocznie w latach 1962–1979.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Souchon – Biography – RFI Music. rfimusic.com. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 września 2012)]. (ang.).
- ↑ Discographie de Alain Souchon. allformusic.fr. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 marca 2016)]. (fr.).
- ↑ Alain Souchon – IMDb. imdb.com. [dostęp 2016-03-07]. (ang.).
- ↑ Casablanca’s famous residents – Made in Casablanca. casablanca.madeinmedina.com, 20 października 2010. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 marca 2016)]. (ang.).
- ↑ Souchon – Biographie – RFI Musique. rfimusique.com. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2016)]. (fr.).
- ↑ Cinzia Fumaroni: Écritures et réécritures dans l'oeuvre de François Truffaut. Edizioni Esordienti E-book, 2012, s. 372. ISBN 978-88-6690-038-2. [dostęp 2016-03-07].
- ↑ lescharts.com – Alain Souchon – Foule sentimentale. lescharts.com. [dostęp 2016-03-07]. (fr.).
- ↑ lescharts.com – Les charts français
- ↑ ultratop.be – Ultratop (Flanders) Belgian Charts
- ↑ ultratop.be – Ultratop (Wallonia) Belgian Charts
- ↑ Die Offizielle Schweizer Hitparade und Music Community – hitparade.ch
- ↑ a b – Palmarès – Les Victoires de la Musique Variétés – France 2. france2.fr. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 stycznia 2014)]. (fr.).
- ↑ – Palmarès – Les Victoires de la Musique Variétés – France 2. france2.fr. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 czerwca 2015)]. (fr.).
- ↑ – L'association – Les Victoires de la Musique Variétés – France 2. france2.fr. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 października 2015)]. (fr.).
- ↑ a b – Palmarès – Les Victoires de la Musique Variétés – France 2. france2.fr. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2016)]. (fr.).
- ↑ – Palmarès – Les Victoires de la Musique Variétés – France 2. france2.fr. [dostęp 2016-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2016)]. (fr.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona (fr.)
- Alain Souchon w bazie IMDb (ang.)
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
- Universalis: alain-souchon
- SNL: Alain_Souchon
