Aichi H9A

Aichi H9A
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Japonia

Producent

Aichi Kokuki KK

Konstruktor

Morishige Mori

Typ

łódź latająca

Konstrukcja

dwusilnikowa łódź latająca ze skrzydłami w typu parasol o konstrukcji mieszanej

Załoga

5+3

Historia
Data oblotu

wrzesień 1940

Lata produkcji

1940–1944

Liczba egz.

31

Dane techniczne
Napęd

dwa 9-cylindrowe silniki gwiazdowe typu Nakajima Kotobuki

Moc

2x 710 KM

Wymiary
Rozpiętość

24 m

Długość

16,95 m

Wysokość

5,25 m

Powierzchnia nośna

63,3 m²

Masa
Własna

4900 kg

Startowa

7000 kg (normalna) 7500 kg (maksymalna)

Osiągi
Prędkość maks.

316 km/h

Prędkość przelotowa

185 km/h

Pułap

6780 m

Zasięg

2148 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
dwa karabiny maszynowe Typ 92 kal. 7,7 mm

do 500 kg bomb lub bomb głębinowych

Użytkownicy
Japonia
Multimedia w Wikimedia Commons

Aichi H9A (二式練習飛行艇, Szkolna Łódź Latająca Marynarki Wzór 2 Model 11) – japońska łódź latająca z okresu II wojny światowej. Była to jedyna seryjnie produkowana łódź latająca zaprojektowana jako samolot szkolno-treningowy. Łącznie zbudowano 31 samolotów tego typu, używane były także jako samoloty patrolowe i samoloty ZOP. W czasie wojny samolot nie był znany aliantom i nie otrzymał amerykańskiej nazwy kodowej.

Tło historyczne

Produkująca od 1920 samoloty wytwórnia Aichi Kokuki KK zyskała bardzo dobrą reputację, projektując i budując szereg wodnosamolotów i łodzi latających, używanych przez Japońską Marynarkę Wojenną[1]. Prace nad nową łodzią latającą zostały rozpoczęte w styczniu 1940 na zamówienie dowództwa Marynarki Wojennej, które chciało mieć łódź latającą przeznaczoną do szkolenia załóg[2]. Samolot został zaprojektowany pomiędzy majem a grudniem 1940 przez zespół projektowy, kierowany przez Morishige Mori[2].

W czasie projektowania samolot nosił wewnętrzne oznaczenie firmy AM-212[3]. Krótkie oznaczenie Marynarki, H9A, oznacza kolejno: H – łódź latająca, 9 – dziewiąty typ łodzi latającej przyjęty do służby oraz A – producent[4]. Pełna nazwa samolotu brzmi: Szkolna Łódź Latająca Marynarki Wzór 2 Model 11. Wzór 2 oznacza w niej rok wprowadzenia samolotu do służby według kalendarza japońskiego (rok 2602, czyli 1942 według kalendarza juliańskiego)[5].

Historia konstrukcji

Pierwszy z trzech prototypów został ukończony i oblatany we wrześniu 1940[2]. Wszystkie trzy prototypy napędzane były silnikami Nakajima Kotobuki 41 Kai 2 o mocy 710 KM przy starcie i 780 KM na wysokości 2900 metrów, o dwupłatowych, drewnianych śmigłach[6]. W pierwotnej wersji samolot miał niezadowalające właściwości pilotażowe i złą charakterystykę startu i lądowania na wodzie[2]. Aby temu zaradzić, silniki zostały umieszczone niżej na skrzydłach, zmieniono konstrukcję klap oraz powiększono rozpiętość i powierzchnię skrzydeł (odpowiednio z 21 na 24 metry i z 58,62 na 63,3 metry kwadratowe)[6]. W tak zmienionej postaci (H9A1) i napędzany przez silniki Nakajima Kotobuki 42 lub 43 z trójpłatowymi, metalowymi śmigłami samolot został przyjęty przez Marynarkę, która zamówiła krótką serię produkcyjną[6]. Łącznie w latach 1942–43 wyprodukowano 24 samoloty tego typu w fabryce Aichi i dodatkowo w 1944 cztery takie samoloty w zakładach Nippon Hikoki[6].

Samoloty służyły do końca wojny do zadań szkolno-treningowych oraz w ograniczonym zakresie do zadań patrolowych w pobliżu Japonii[6]. Do końca wojny pozostały nieznane aliantom i nie otrzymały żadnej amerykańskiej nazwy kodowej[6]. Była to jedyna seryjnie produkowana łódź latająca, zaprojektowana jako samolot szkolno-treningowy[2].

Opis konstrukcji

Sprzątanie Wikipedii
 Tę sekcję należy dopracować:
→ wyeliminować sprzeczne informacje.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Samolot Aichi H9A był dwusilnikową łodzią latającą ze skrzydłami typu parasol o konstrukcji metalowej krytej lekkimi blachami, sklejką i płótnem[6]. Samolot miał podwozie częściowo chowane do kadłuba[2].

Napęd stanowiły dwa chłodzone powietrzem, 9-cylindrowe silniki gwiazdowe typu Nakajima Kotobuki o mocy startowej 710 KM każdy[6].

Załogę stanowiło do pięciu osób i do trzech uczniów[6].

Samolot mierzył 16,95 metrów długości i 5,25 metrów wysokości, rozpiętość skrzydeł wynosiła 24 metry, a ich powierzchnia 63,3 metrów kwadratowych[6]. Masa własna samolotu to 4900 kilogramów, normalna masa startowa 7000 kilogramów, a maksymalna masa startowa do 7500 kilogramów[6].

Prędkość maksymalna wynosiła 171 węzłów (316 km/h) na wysokości 3000 metrów, a prędkość przelotowa 100 węzłów (185 km/h) na wysokości 1000 metrów[6]. Pułap maksymalny to 6780 metrów, a zasięg samolotu – do 1160 mil morskich (2148 kilometrów)[6].

Uzbrojenie stanowiły dwa pojedyncze karabiny maszynowe Typ 92 kalibru 7,7 mm w otwartych kabinach dziobowej i tylnej oraz do 500 kilogramów bomb lub bomb głębinowych[6].

Przypisy

  1. ↑ Robert C. Mikesh, Shorzoe Abe: Japanese Aircraft, 1910-1941. s. 61.
  2. ↑ a b c d e f René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 281.
  3. ↑ William A. Green: Warplanes of the Second World War: Flying Boats. Macdonald, s. 122.
  4. ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 51-52.
  5. ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 52.
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 283.

Bibliografia

  • William A. Green: Warplanes of the Second World War: Flying Boats (Volume 5). Macdonald. ISBN 0-356-01449-5.
  • René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6.
  • Robert C. Mikesh, Shorzoe Abe: Japanese Aircraft, 1910-1941. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1990. ISBN 1-55750-563-2.