Bernard Lovell

Bernard Lovell

Algemene informatie
Land	Verenigd Koninkrijk, Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland
Geboortenaam	Alfred Charles Bernard Lovell
Geboortedatum	31 augustus 1913
Geboorteplaats	Oldland Common
Overlijdensdatum	6 augustus 2012
Overlijdensplaats	Swettenham
Werk
Beroep	astronoom, natuurkundige, academisch docent
Werkveld	astronomie
Werkgever(s)	Universiteit van Manchester
Bekende werken	radioastronomie
Promovendi	Gerald Hawkins, Rod Davies, John Clegg
Studie
School/universiteit	King's Oak Academy, Universiteit van Bristol
Familie
Kinderen	Julian Patrick Bryan Lovell
Persoonlijk
Talen	Engels
Diversen
Lid van	Royal Society, Kungliga Vetenskapsakademien, American Academy of Arts and Sciences, Internationale Astronomische Unie
Prijzen en onderscheidingen	Fellow of the Royal Society, Officier in de orde van het Britse rijk, Royal Medal (1960), Gouden medaille van de Royal Astronomical Society (1981), Knight Bachelor, Benjamin Franklin Medal (1980)
Nominaties	Nobelprijs voor de Natuurkunde (1963),^[1] Nobelprijs voor de Natuurkunde (1964),^[1] Nobelprijs voor de Natuurkunde (1965),^[1] Nobelprijs voor de Natuurkunde (1966)^[1]

De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie hier bewerken.

Sir Alfred Charles Bernard Lovell OBE FRS (Oldland Common, 31 augustus 1913 - Swettenham, 6 augustus 2012) was een Engels fysicus en radioastronoom. Hij was van 1945 tot 1980 de pionier en eerste directeur van het Jodrell Bank Observatory van de University of Manchester.

Lovell zelf was een alumnus van de University of Bristol. Hij werkte vervolgens als onderzoeker aan de university of Manchester op het gebied van kosmische straling. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij voor de Royal Air Force in het Telecommunications Research Establishment, een onderzoekseenheid rond radionavigatie, radar en infrarood detectie. Het was Lovells onderzoeksteam dat na enkele tegenslagen, en onder meer het verlies van ingenieur Alan Blumlein tijdens een testvlucht, uiteindelijk de H2S op punt stelde, en daarmee een belangrijke doorbraak in het succes van de RAF-bombardementen en de strijd om het luchtruim tijdens de Tweede Wereldoorlog realiseerde.

Na de oorlog hernam hij zijn onderzoekswerk te Manchester maar stootte op problemen doordat de gebruikte magnetrons storingen ondervonden van het tramverkeer dat de universiteitsgebouwen voorbijreed. Hij verhuisde naar een gebouw van de universiteit tussen Goostrey en Lower Withington ver van alle woonkernen, bij het arboretum, en bouwde daar het Jodrell Bank Experimental Station uit.

Erkenning

In 1946 werd hij Officer van de Most Excellent Order of the British Empire voor zijn werk aan H2S. In 1955 werd hij verkozen tot Fellow of the Royal Society. In 1960 werd hij de laureaat van The King's Medal, uitgereikt door de Royal Society voor zijn werk in de radioastronomie. Om deze reden werd hij eveneens in 1961 Knight Bachelor. In 1965 werd hij uitgenodigd als spreker voor de Royal Institution Christmas Lectures. Van 1969 tot 1971 was hij president van de Royal Astronomical Society. In 1980 ontving hij de Benjamin Franklin Medal van de Royal Society of Arts. In 1981 werd hij de laureaat van de Gouden medaille van de Royal Astronomical Society voor astronomie. In 1987 werd de Mark I radiotelescoop van het Jodrell Bank Observatory ter zijn ere hernoemd naar de "Lovell Telescope". Lovell was lid van de Internationale Astronomische Unie, de Koninklijke Zweedse Academie voor Wetenschappen en de American Academy of Arts and Sciences. Hij werd viermaal voorgedragen voor de Nobelprijs voor Natuurkunde.